Distopik, pesimist yada karamsar, hüzünlü, kederli bir dünya ütopyası... Veyahut fütüristik bir kara filmdi bu roman. Doksanların Amerikan aksiyon filmlerini aratmayacak bir şekilde başlayıp dünyayı bu hale getiren faillerden ziyade mağdurların, mazlumların ve tabi çocukların acıları, ziyanlıkları kitabı okurken mutlu bir sonla karşılaşmayacağımızı haber veriyordu. Tek bir karakterle son bulmak yerine karakter zenginliği oluşturalım derken pek çok kişiyi romanın içine sokmak bütünleştirici olmaktan ziyade parçalayıcı olmuş. Yine de ilk olması hasebiyle sonlara doğru esenlik tadında bir tutam aşkın, insan ırkının son bulmaya yüz tuttuğu bu dünyada (her iki anlamda) fena olmamış. Kitabı bitirdiğimizde bu felaketlerin failleri kimlerdir? Acaba diye yüzeysel bir soru sormakla başbaşa bırakmadığı için, hımmm Selman Durdu'yu şimdi anlayabiliyorum diyorsanız romanıda anlamışsınızdır. Eline, kalemine sağlık kardeşim. Bu arada Bursa İpekçilik Anadolu İmam - Hatip 2004 efsane 11- B ' ye selam olsun. Daha nice arkadaşlara...