Anımsama bir buluşma şeklidir.
Unutkanlık özgürlük.
Sayfa 60Kitabı okudu
Bir sahne canlanmaya başlar zihninde, kalbe sıcaklık veren kısa ve ışıltılı kesitler halinde değil, belli bir mekânın ve zaman diliminin hafızada mutlak bir şekilde belirmesi yoluyla; ve hatıra bir kez canlanmaya başladı mı artık onun önüne geçmesi mümkün değildir. Yakasını bırakıp çekilinceye dek ona katlanmak, onu tekrar yaşamak zorundadır. Bu bir çeşit cezadır belkide, Dante'nin Cehennem'indeki aşıkların cezalandırılmasına benzer, mutluluğun nasıl bir his olduğunu anımsama cezası.
Sayfa 10Kitabı okudu
Yavaşlık ile anımsama,
hız ile unutma arasında gizli bir ilişki vardır.
Yavaşlığın derecesi anının yoğunluğuyla doğru orantılıdır;
hızın derecesi unutmanın yoğunluğuyla doğru orantılıdır.
Somut olarak;
Bir adam sokakta yürüyor. Birden bir şey anımsamak istiyor, ama anı uzaklaşıyor.
O anda, kendiliğinden yürüyüşünü yavaşlatıyor.
Buna karşılık, az önce yaşadığı kötü bir olayı unutmaya çalışan insan, sanki bulunduğu yerden hemen uzaklaşmak istiyormuş gibi elinde olmadan yürüyüşünü hızlandırır.
Sen, ben ve balkonda saksımız:
Hamarat Elizabet. İşte ilk üçgeni yapının.
Ne eski, ne yeni. Sanki yazgımızın
En saydam dakikası titriyor
Göçebe denizin üstünde. Farkında değiliz.
Taşın sesi insan sesine benziyor.
Balkondaki saksı, bir bakıyorsun,
Bulutun yerini almış. Bulutlar
Atlara dönüşüyor köpük içinde.
Ve seninle ben koşuyoruz, önümüzde
Demin
Giriş bölümünden
Eski ruhbilimciler, insandaki dış duyulardan başka, beş de iç duyu kabul ederlerdi. Bunlar bellek (hafıza), sezgi( vahime), imgelem(muhayyile), anımsama( müzekkire) ve düşünme (müfekkire) idi. Bu beş duyu, bir ortak duyuda (hiss-i müşterek) birleşirdi.
(M.Şerefeddin Yaltkaya)
Sayfa 17
Bir insanın yaşam sorunu düşte mecaz yoluyla (fazla yükseğe çıkma ki, fazla derine düşmeyesin!) ele verir kendini. Burada bir düşün sanatsal reprodüksiyonu olan Goethe’nin Evlenme Şarkısı’nı anımsayalım. Bir şövalye evine dönüp geldiğinde, şatosunu bakımsız durumda bulur. Yorgun argın yatağa uzanır ve düşünde küçük küçük birtakım insanların yatağın altından çıkıp geldiğini görür; gözlerinin önünde
cüceler bir düğün şenliği düzenler. Düş, tatlı bir izlenim bırakır şövalyenin üzerinde. Adeta şatoya bir hanım gerektiği düşüncesinin onaylanıp doğrulanmasını arzulayarak düşü görmüş gibidir. Düşte küçük bir örneğine tanık olduğu tören, çok geçmeden büyük çapta gerçekleşir ve şövalye kendi düğün şenliğini yaşar.
Bu düş, bizim daha önceden bildiğimiz kimi öğeleri içerir. Herhalde düşün gerisinde ozanın kendi evlilik sorunu üzerinde kafa yorduğu günlere ilişkin bir anımsama yer almaktadır. Düşü görenin, dış güçlükler nedeniyle yaşadığı durum karşısında nasıl bir tutum takındığı belli olmakta, ilgili tutum da onun bir an önce evlenmesini istemektedir. Düşte düşü gören evlilik sorunuyla uğraşıyor, ertesi gün de gerçekten evlenmesinin en iyi çıkar yol olacağı kararına varıyor.
Pdf
Her şeyin başlangıcı olan hipnoz sonrası anımsama güçlükleri çelişkilerinden başlayıp, haz ilkesi üzerinden ölüm dürtüsüne uzanan ve babanın öldürülmesi ve kökü kazınmaz suçluluk duygusu’nda noktalanan en zahmetli bir yol! Freud’un kendisini Musa ile özdeşleştirmesi, bilerek gerçekleştirilmiş, açıklaması olan bir olaydı.
Eskiden kendisini Christof Colombus ile karşılaştırmıştı. Fliess’e yazdığı bir mektupta şöyle der: Anlayacağın ben bilim adamı hiç değilim, gözlemci, denemeci, düşünür de değilim. Ben fatih ruhu olan, serüvenciden başka bir şey değilim. (...) (1 Şubat 1910 tarihli mektup) Colombus bir anakara bulmuş, ama ona adını vermemişti. Musa halkını kutsal topraklara götürmüş, ama kendisi oralara ulaşamamıştı. Freud, buluşlarından herhangi kazanımlar elde etmeyeceğinden emindi.
Sayfa 150
“Eski ruhbilimciler, insandaki dış duyulardan başka, beş de iç duyu kabul ederlerdi. Bunlar bellek (hafıza), sezgi (vahime), imgelem (muhayyile), anımsama (müzekkire) ve düşünme (müfekkire) idi. Bu beş duyu, bir ortak duyuda (hiss-i müşterek) birleşirdi.”
''Anımsama gücümüz dahilinde değildir, bildiğimiz sadece budur. Biz, gücümüzün bu boşluğuna “unutmak” sözcüğünü koyduk. Hem, gücümüz dahilinde olan ne var ki!''
Unutmanın övgüsünü yapmak, belleği küçümsemek anlamına gelmediği gibi, anıyı göz ardı etmek anlamına hiç gelmez; böyle bir övgü, unutmanın anımsama çerçevesinde işlediğini kabul etmek ve anı çerçevesinde tuttuğu yere işaret etmek demektir. Anımsama ile unutma arasındaki ilişki, yaşam ile ölüm arasındaki ilişkinin aynısıdır diyebiliriz.
Sayfa 15 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Aşkı ölümün etkisine terk eden şey, unutma ve gelecek takıntısıdır; çünkü, seven insan bir gün artık sevmez olacaktır ve bu onun açısından "bir tür ölüm" demektir. Aşkı korkunun eline terk eden şey de, anımsama ve geçmiş takıntısıdır; çünkü geriye dönük kıskançlık, ihanet ve kötülük işaretleri bulmaktan geri kalmayacaktır.
Sayfa 59 - Unutmanın Üç FigürüKitabı okudu