Buydu Arturo Bandini'nin özü, daha iyi biri olmak, her zaman daha iyi, yoldaki tozdan yükselmek, insanı ve hayvanı ayırmaksızın sevmek.
"Öldüğünde cennete gideceğinden hayli emindi Arturo Bandini. Cehenneme giden yol ölümcül günah işlemekten geçerdi. Çok günah işlediğini biliyordu, ama günah çıkararak hepsinden arınmıştı. Hep zamanında gitmişti günah çıkarmaya -yani ölmeden önce. Ve tahtaya vururdu bunu her düşündüğünde; zamanında gitmeye de devam edecekti, yani ölmeden önce. Bu yüzden öldüğünde cennete gideceğinden hayli emindi. İki nedenden ötürü: Günah çıkardığı ve çok hızlı koşabildiği için."
Sayfa 68 - Parantez YayınlarıKitabı okudu
Hepsi eşkiya :)
“Arturo mutfak penceresinin camını kırdı,” dedi Maria.
“Kırdı mı? Nasıl?”
“Frederico’nun başını camdan iterek.”
“O.... ç....”
“İsteyerek olmadı. Oyun oynuyorlardı.”
“Sen ne yaptın? Hiçbir şey yapmadın, değil
mi?”
“Frederico’nun başına tentürdiyot sürdüm.
Küçük bir kesik sadece. Önemli değil.”
“Önemli değil mi? Ne demek, önemli
Ama Rosa neredeydi? Kavak ağaçlarından birine yaslandı. Rosa'nın toprağıydı burası. Bu da Rosa'nın ağacı. Sen o ağaca baktığın için, dokunduğun için belki. Ve bu dağlar Rosa'nın dağları, onlara bakıyordur belki şu anda. Onun baktığı her şey Arturo'nun, Arturo'nun baktığı her şey onundu.
Yarım Kalmışlık
Bundan 6-7 sene önce, mezun ettiğim öğrencim 
Osman Küçük -öğrenciden ötedir dostluğumuz- bana 4 yazardan 5 kitap önermişti. Bu 5 kitaptan Toza Sor’u tanıtırken “Charles Bukowski bu kitabın yazarı için ‘Benim Tanrım’ ifadesini kullanıyor.” demişti. Kendisine o zaman söylememiştim ama nedense Bukowski, bende hep olumsuz bir ön yargı bıraktığı