Aşka sahip olmadan onu başkasına sunamayız, onu da sadece başkasına sunduğumuzda sahip olabiliriz.
Aziz Agustin
Sayfa 158Kitabı okuyor
Payızla bir gəldi ilk məhəbbətim,
Bağçalar yananda, bağlar yananda,
Bəlkə ömrüm boyu sevən deyildim,
Eşqə düşməsəydim cavanlığımda.
...İlahi, o necə məhəbbət idi?!
Məni həsrət qoydun Günəş nuruna,
Sən məni özünə rəqibmi bildin,
Atdın bir gözəlin ayaqlarına?
Mələkmi, bəlamı göndərdin mənə,
Dünyaya bir Məcnun bəs deyildimi?
Mən bu qəddarlığı qana bilmirəm,
Anlaya bilmirəm indiyə kimi.
Özümün gözyaşım düşdü külümə,
Öz naləm qarışdı ağrılarıma,
Allah, sevənləri bədbəxt eləmə,
Mənə bax, rəhm elə başqalarına...
Sayfa 115 - MƏHƏBBƏTKitabı okuyor
Onun (a.s.m.) nurundan evvel kâinat umumî bir mâtem içindeydi. Mevcudat birbirine düşman, bütün cansız varlıklar birer cenaze, insanlar ebedi yokluğa mahkûm yetim hükmündeydiler.
Onun getirdiği nurla, kâinat birden şenlenerek cûş-u huruş içinde muhteşem bir zikir ve şükür mescidi haline gelmiştir. Mevcudat, artık birbirine düşman değil, kardeş olmuş; cansız varlıklar, Ce- nab-ı Hakk'ın sonsuz hikmetine mazhar ve insanların emrine musahhar birer memur vaziyetini almıştır. İnsanlar ise, ebedî yok oluştan kurtulmuş, Hâlık-ı Zülcelal'in sonsuz saadetler ülkesi olan cennetine davetli aziz birer misafir durumuna girmişlerdir. Kısacası, âlemlere rahmet olarak gönderilen o zât, insanlığın gecesini gündüze, kışını bahara çevirmiştir.
ÖnsözKitabı okuyor
Seni düşündüm kadınım şükrederek
Su gibi aziz olasın her daim
Ekmek gibi mübarek
Sayfa 94 - Bilgi YayıneviKitabı okuyor
~Aziz dinleyiciler, söze ihtiyaç vardı.
Hem benim için, yaralarım, yüzümde bir yama gibi duran, kimselerin görmediği ruhumdaki yaralarım için, hem de ülkede kaynayan kazanın içinde altüst olan acılar, eziyetler, umutlar ve duygular için.
Bu boşluğu doldurabilecek bir şey yoktu . Oysa Vuslat'ı hep bir gölge, loş bir ışık, duvarların renginde kaybolan bir eşya gibi görmüştü.Ortadan kaybolsa da yokluğu anlaşılmayacak kadar sıradan bir eşya .. ``Sevmek için zaman bulamamış , daha doğrusu hiç aramamıştı.
Sayfa 72Kitabı okudu
Hiç farkına varmadan babası olmuştu. Kalbini karısına açmayan,evinin dışındaki hayatı evininin içindekinden daha önemli bulan , evdeki yürek sızılarını anlamayan , anlasa da umursamayan, çehresi daima asık, sesi daima gür ve azarlamaya hazır babası.
Sayfa 64Kitabı okudu
Yanılgılarla dolu bir ömrün bütün çilesini saklamaktan vazgeçmiş,çökmüş yaşlı yüz, bir anda ağlamaklı oldu , öyle kaldı.
Sayfa 9Kitabı okudu
"Credo quia absurdum est" (Lat.): "inanıyorum, çünkü saçma", Aziz Augustinus'a atfedilen bir söz. (ç.n.)
Sayfa 326 - Dipnot
Sonunda bu hazin hikayede kimse kârlı çıkmadı.
Sayfa 51