Ama hakça konuşalım şimdi: Niçin bir kızın alnına daha annesinin karnındayken mutlu olmak yazılıyor da; ötekini, yaşı dolunca "Bundan böyle başının çaresine kendin bak," diyerek öksüzler yurdundan çıkarıyorlar ? Gerçekten, çoğunlukla Keloğlan'ın payına düşer mutluluk. O dedesinden kalan mirasın üzerine yan gelir yatar, yer içer eğlenir. Berikinin de ağzı sulanır. "Ancak buna layıksın sen !" derler ona. Gerçi günahtır böyle düşünmek, ama ne yapayım, elimde değil anacığım.
Sonra aramıza şehirler ülkeler giricek,
Hiç karşılaşamayacağız.
Tesadüfler bile bir araya getiremeyecek,
Sonra belki birimiz öleceğiz,
Diğerimiz hiç bilmeyecek.