Her şey bitiyor.
Şimdi başlıyor karanlık bir gece
Yıldızsız, fırtınalı
Kulübedeki sevgilim
Bir rahat uyku uyumadı
Benim eski kafalığımdan
Ondan bütün peşin hükümler sıyrılmıştı.
Bir gökyüzü gibi maviydi
Aydınlıktı
Yalnız bendeki rüya
Bendeki malihülya
O mavi gökyüzünü
O yeşil çimeni
O çiçek açmış
Şeftali ağacını göremiyordu.
Çünkü tıpkı bir eseri yaratmamızı ünlü olma isteğinin değil de, çalışkan olma alışkanlığının sağlaması gibi, geleceği korumamıza yardım eden de, şimdiki ânın neşesi değil, geçmişin ciddi düşünceleridir.
Gülüş bir yanaşımdır bir öbür bir kişiye;
Birden iki kişiyi döndürür bir kişiye..
Anılarından Kale yapıp sığınsa bile,
Yetmez yalnız başına bir ömür bir kişiye.