"Solmuş bir çiçeğe benziyorsun."
"Beni sula, bak nasıl çiçek açıyorum."
"Umudunu çiçek gibi taze tutmalısın, solmasın!"
"Dalından kopmuş bir kez, nasıl solmasın?"
"Aşkınla sularsan solmaz, kalbini pınar eyle!"
Sayfa 73Kitabı okuyor
-2015
İçime işleyen acıyı size değil
bir suya bırakmayı öğrendim
dal olmaktan vazgeçeli çok oldu
bu yüzden ne bir ağacım var
bana beden
ne de çiçek açacak benden
"Gönlünün toprağında kendiliğinden bitmiş hiçbir çiçek açmıyor, hiçbir dal zorlamadan meyve vermiyordu."
Adam azaldı, sevgi de elden gidiyor.
O kadar mutluydu ki, bu turuncu bir çiçek gibi açmış dünyayı yaşamaktan başka hiçbir şey umurunda değildi.
Sayfa 176Kitabı okuyor
"Buradaki bu ağaç yalnızlığımın tek dostu"
diyordu. Penceresinden sadece bir kestane ağacının tek dalı görünüyordu ve dalda iki çiçek açmıştı. "Sık sık bu ağaçla konuşurum" demişti bana.Şaşırmış ve bu söylediklerini nasıl yorumlamam gerektiğini bilememistim. Deliryumda mıydı?
Halüsinasyonlar mı görüyordu? Kaygıyla ona ağacın cevap verip vermediğini sordum. "Evet." Ona ne söylüyordu? Söyle
cevapladı: "Bana diyor ki: Buradayım, ben buradayım. Ben yaşamım; sonsuz yaşam."
Sayfa 80Kitabı okuyor
Daha dün çiçek açan, parlayan mutluluk dolu dileklerime baktım. Asla dirilemeyecek katı, soğuk, morarmış cesetler gibiydiler şimdi.
Sayfa 405Kitabı okuyor
Hangi çiçek, diğerini " Sarı açtı " diye ayıplar? Hangi kuş " Farklı ötünce " diğerine yasak koyar? Derisinden , dilinden ötürü ölüyor insanlar.
Ah insanlar !
Her şeyi bulan , kendini bulamayan insanlar ...
Biraz daha
Kullanmam ucuz özgürlüğü sana sığınırım
Azarladığım bir dünyayı suya bırakıp
Günlük dövüşü en uygun yerinde keserek
Ve kan biraz daha akar durur, akmalıdır
Bir çaresizlik sanırım, öfkem büyür uğunurum
Oysa bir çiçek bir güzel dünyaya bakmalıdır
Ve kuytulardan, unutulmaktan tek tek
Ölülerimiz toplanacaktır.
Sayfa 55 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Benim söylemek için çırpındığım gecelerde, Siz yoktunuz.
YKY
Ama ben en çok şeyi
En kısa zamanda sana söyledim..
YKY
Yüreği kaldıramadığı yüklerle doluydu. Hatıralarına bile yabancıydı. Tenha bir duvarın kenarında, eski bir saksının içerisinde solan bir çiçek gibiydi. Ne de olsa niçin mutsuz olduğunu en iyi bilen kişiler, mutsuzluklarından vazgeçmemiş olanlardır.
Sayfa 73 - Büyükada YayıncılıkKitabı okuyor
