Ne olur, Beni yalnız çiçek açtığımda sevme
-Sevdiklerinizi ihmal etmeyin,
Çiçekler bizi sulayın diye miyavlayamaz.-
.
-İnsanı sevgi besler.-
-Sevgi yüreğin katığıdır
Sevilmek, buğusu üstünde tüten bir somun gibidir, tok tutar insanı.-
.
-Vefasızlığın adını vakitsizlik koymayın.-
-İnsan insana armağandır.-
.
-Sevgi yaradılışın hamuru, varoluşun kaynağıdır.
Tüm yaratılmışların özetidir.-
-İnsan olmak sevmekle başlar.-
-Sevmek alelade bir eylem değil, bir ibadettir.-
.
-Sevgi kilidi olmayan tek hazinedir.-
En zavallı kelime vazgeçmektir, kazanmayı umut etmeyen çoktan kaybetmiştir
-Işığı görmeyi bilenler için, hayat her zaman gülümsemeye hazırdır.-
-Gerçek karanlık, dışınızdaki ışıksızlık değil, içinizdeki umutsuzluktur.-
-Umut:
ışıksız kaldığında, ben bu karanlıktan mutlaka kurtulacam,
bir elimde ayı diğerinde güneşi tutacam diyebilmektir.-
-düştüğünüz yerden kalkmışsanız,
kırıldığınız yerden çiçek açmışsanız;
-yılmamayı, yitmemeyi, çabalamayı öğrenmiş, karanlıktan aydınlığa çıkmışsınız demektir.
-Keyif, yaşamı ıskalamamanın ödülüdür.-
Seviyorum demek sevmek değildir.
Çiçekleri sevdiğini söyleyen bir kadının çiçekleri sulamayı unuttuğunu görürsek, onun çiçek sevgisine inanmayız. Sevgi, sevdiğimiz şeyin büyümesi ve yaşaması için gösterdiğimiz etkin(aktif) ilgidir.Bu etken ilginin bulunmadığı yerde sevgi de yoktur.
Sayfa 47 - Say YayınlarıKitabı okudu
Allah’ım! Bana kitap dolu bir evle çiçek dolu bir bahçe nasip et.
KonfüçyüsKitabı okudu
Bir Güvercin Ağlıyor Rüyalarımda Ben Barış Oluyorum
Rüyalarımda:
Tekrar tekrar kıyameti yaşatıyorlar bana,
Sarmışlar dört bir yanımdan, kılıçlar çekilmiş kınından, ben yakarış oluyorum.
Çöller, ırmaklar, denizler kıpkızıl, yıldızlara sıçramış kan.
Bir güvercin ağlıyor korkusundan, ben barış oluyorum.
Kerbelâda bir kuyuyum, içinin suyuyum
Savaş meydanında bir erim, kurşun yemiş miğferim.
Güya ‘Dünya temizlenmezmiş ölüm olmaksızın’
Beni kaldırım taşı sanıyorlar.
Oysa rüyalarımda:
Ömrümü bağışlıyorum ecelinden önce katledilen çocuklara
Kefen diye benim bedenimi sarıyorlar.
O çocukların kâh yarım kalmış düşü,
kâh yitirdiği gülüşü oluyorum.
Rüyalarımda: yaşamayı haram kılanlara inat
Kaf Dağı'nın doruğunda barış totemi olmak isteyen bir bonzai büyüyor.
Saçları bahar kokan, elleri çiçek tutan çocuklar:
-yazgının yönünü değiştirecek-
barış türküleri söyleyerek içerimde yürüyor.
Taze düşler müjdeleyen, ayazda kalmış bir çocuk arzusuyum ben
Ve bir umut ağacıyım, hep meyve verecek gibi hiç yaprak dökmeyen.
Topraktan geldik, çiçek olup açacağız bir gün.
Zaten ben olmadık hayaller kurarım;
Mesela içimden bir ses,
Ya yağmur damlası,
ya da telgrafın tellerine sıra sıra dizilmiş serçelerden biri ol diyor...!
Gönlümse, kuşlar konar çiçek açarım, ağaç dalı olmak istiyor...!
(Ben ki, ağaçları geceleyin sallayınca yıldız düşeceğine inanırım.)
.
Dökülen yapraklar ya kelebek olsun, ya da serçe…!
"Benim en sevdiğim söz senden duyduğum ben'dir."
Sayfa 302
"Sanıyorlar ki çok kıymet veriyoruz diye içimiz hep çiçek hep bahar...
Sanıyorlar ki üzerine titredikçe çok güçlüyüz hiçbir şeyden korkmayız...
Oysa öyle olmadı hiç...
Çok sevdik biz, hem de çok...
Seviyoruz diye bahardı içimiz ama tomurcukken soldu çiçeklerimiz...
Sayfa 79 - Destek Yayınları 58. BaskıKitabı okudu
Hayat da böyle bir şeydi benim için;
Hep bir yerlere gidecek gibi duran, yalnız ve bir yere gitmeyen bir çiçek. Bütün bir hayatın özeti buydu. Ben de bir yere bağlanmadım ve bir yere gitmedim; öyle solgun bir nilüfer gibi bir havuzun içinde yalnız başıma durdum, köklerimi salamadım, ne olduğum yere sağlamca yerleştim, ne başka diyarlara kaçabildim, içinde durduğum havuzla birlikte kirlenip eskidim.
''Geleceksen sonbaharda gel, yazın her yer çiçek zaten.''
