Sadece adı ilgimi çektiği için aldığım bir kitaptan, bitttikten sonra altını çizdiğimiz her satırı paylaşabilmek arzusuyla bahsetmek... Bir okurun başına gelebilecek en güzel şey bence
Kitabın, okuyan her annenin, kendi anneliği üstünde durup düşünmesini sağlayacağını ve zihninde anneliğe dair yeni bir kıvılcım yakacağını rahatlıkla söyleyebilirim.Sıradan ama aynı zamanda olağanüstü bu annelik tecrübesinin çocuklarımıza değil,kendimize odaklanarak asıl amacına ulaşabileceğini naif bir dille anlatıyor.
.
. “Her çocuk İslam fıtratı üzerine doğar. Onu annesi ve babası Hristiyan ya da Mecusi yapar.” hadisi üzerine Metin Karabaşoğlu’ nun yaptığı “bu hadis... çocuklara düzeltilmesi gereken bir nesne veya işlenmesi gereken bir ham madde değil, bozulmaması gereken bir ham madde olarak bakmak gerektiğinin bir nişanesidir.” yorumundan sonra ufkunda açılan pencerelerden baktırıyor bizleri de. . .
.
Ve diyor ki : “Çocukları eğitmek değildi gerçek olan... Çocuklarla eğitilmeyi kabul etmekti.”.
