Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.29
Ayşe Özalp
Ayşe Özalp
@draysek
Güzel sevmek gerek azizim, güzel sevmek...
Insana rast gelesin...
Düştüysek kalkarız, daha ölmedik ya...
Üniversite
Aydın, 6 Mayıs 1980
73 okur puanı
Temmuz 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Nuh gibi kaptanın var korkma tufandan...
Butimar isimli kitabını da daha önce okuduğum, kurgusuna ve diline hayran kaldığım için büyük bir merakla ve beklentiyle başladığım, okurken de beni hiç hayal kırıklığına uğratmayan aynı keyfi aynı tadı aldığım muhteşem bir eser daha..
Okurken hayal mi, gerçek mi, masal mı, rüya mi diyerek gerçeklik algınızı yerle bir ederken sizi bir zaman
Yol nasıl güzel, yolculuk nasıl güzel...
Teslimiyet, an da kalmak, seçimler... Bu kavramlar üzerinde birçok kitap okumuş, özellikle de son dönemlerde spiritüel kitaplara ve aydınlanmaya özel ilgisi olan biri olarak diyebilirim ki; okuyabileceğiniz en çarpıcı kitaplardan biri. Kendinize dışaridan bakmanızı sağlıyor. Kendinizi gözlemlemeye, neyi niye yaptığınıza, takılıp kaldığınız şeylerin size ne kazandırdığını anlamanıza, kafanızda dönüp duran düşüncelere, susmayan zihninizi fark etmeye yani kısacası kendi kendinizin polisi olmaya yönlendiriyor.
Ne çok geçmişe takılıp kalmışız ya da ne çok gelecek endişesi planları ile bugünü şimdiyi kaçırmışız. Eğer siz de benim gibi kendi düşüncelerinden beyninden zihninden yorulan insanlardansaniz size de bana geldiği gibi ilaç gibi gelecektir.
Olan herşey şu an da oluyor, geçmiş olup bitti gelecek henüz yaşanmadı... Insanın bunu kendine sürekli hatırlatması gerekiyor sanırım.
O kadar çok bölümünü beğenip o kadar çok notlar aldım ki, ama sanırım en çok "yaşama direnmeyin, bırakın içinizden akıp geçsin" kısmını hayat felsefem haline getirmeyi umuyorum.
Hayatın bir yolculuk olduğu, tezatliklarla var olduğu, iyi şeyler kadar kötü şeylerin de olacağı, mutluluğun huzurun yaşadığın durumlarla değil seninle ilgili olduğunu, kötü şeyler olduğunda gözlerini kapatıp içine bakmanı ne hissettiğini fark etmeni istiyor.
Ya da ben bunları aldım, bakalım siz nasıl çıkarımlar yapacaksınız...
Kısacası kuvvetle önerilir efendim, okuyunuz okutturunuz...
Nerden başlasam nasıl anlatsam bilemedim ;)
Kitabı bitirdikten sonra ilk hissettiğim şey nasıl yani serinin son kitabı nasıl olmaz? Eee hikaye yarım kalacak ama oldu...
Kitaba gelirsek, fantastik hikayelere olan sempatim ve Harry Potter serisini iki kere okumuş ve tam bir Harry Potter hayranı olmamdan kaynaklı benzerlikleri de göz önüne alırsak beğendiğimi söyleyebilirim. Oldukça akıcı dili, tam bir hayal dünyasına götüren betimlemeleri ile elinizde su gibi akıp giden bir kitap. Kvothe, kendisine hayran bırakan zekası, öğrenme becerisi ve bence en çok da cesareti ile hayatla başa çıkmaya çalışan bir çocuk, en azından ilk kitapda... Kvothe'nin başına gelenler için de en çok kütüphaneden yasaklanması koydu gerçekten, bu kadar öğrenilecek şey varken bunlardan mahrum bırakılması çok büyük haksızlık bence... Hikaye dönem dönem ağırlaşsa da yine de kendini okutuyor...
Ama sanırım çok büyük beklentiler ile başlamıştım seriye, belki de Harry Potter gibi bir etki bırakmasını beklemiştim, ben de o tadı bırakmadı. Yine de fantastik öyküler seviyorsanız okunabilecek, başarılı bir kitap. Kalınlığı gözünüzü korkutmasın...
Okur Takip Önerileri
İçten anlatımı ile daha çok sohbet ediyormuş hissi veren, insanın fırtınadan geçerken yaşadıklarını rahat anlatamadığı gerçeğini de göz önünde bulundurursak, yazmanın cesaret istediği, ictenliginin de buradan kaynaklandığını düşününce okunası bir kitap olduğunu düşünüyorum. Çok rahat okunması ve yazım tekniği ile çerez bir kitap gibi düşünülebilir. Bazı hayata dair bazı saptamalarini ve kurduğu bazı cümlelerinin aynı benim kullandığım cümleler gibi olması nedeniyle sanırım kendimden çok şey buldum içinde. Yazarın da dediği gibi bütün bunları yaşayan bir tek ben değilmişim hissini de gayet başarılı bir şekilde veriyor.
Küçük mavi toz bulutu üzerinde yaşamaya çalışıyoruz hepsi bu, kötü günler kadar guzel günlerde var. Aslolan sona varmak değil, yolculuğun kendisi...
Hepsi geçecek, yalnız degilsin ve fırtınadan geçince aynı kişi olmayacaksın...
Kısacası sizi bunaldiginiz anlarda rahatlatabilecek bir kitap... Okuyunuz okutturunuz efendim....
Hiç beklemediğim bir anda hayatıma giren ve girdiği gibi de beklenmedik bir şekilde hayatımdan çıkan bir arkadaşımın hayatımın kitabı diyerek bana önerdiği kitap...
Öncelikle kitabın yazılış tekniği, üslubu ve edebi tarzı bu kadar uzun olmasına rağmen elinizde su gibi akıp gitmesini sağlıyor. Karakterlerin iç konuşmaları, içsel kavgaları,
sadece sevmek yetmiyor...
Anlatmak istediğini gayet açık, kısa ve hatta bazı yerlerde tekrara düşerek ama sıkmadan anlatan bir kitap. Dönem dönem kendine hâkim olamayarak çocuklarina bağıran, sonra pişman olup kendine söz veren ama ertesi gün kendini yine aynı döngü de bulan ebeveynlerden biriyseniz benim gibi, olaya dışardan bakmanıza ve bu döngü den çıkmanıza yardım edebilecek bir kitap bence. En beğendiğim ve beni şöyle bir silkeleyen 'çocuklarimizdan değil çocuklarimiza karşı sorumluyuz' cümlesi ile anlatmaya çalıştığını özetliyor bence. Son zamanlarda okuduğum bütün kişisel gelişim kitaplarında da anlattığı gibi eninde sonunda yol kendimize çıkıyor. Nasıl mutluluk, huzur da bizim kendimizi nasıl gördüğümüz ve kişisel gelişimimizle ilgiliyse bağırmamak da sadece bizimle ilgili. Çünkü sadece kendimize müdahale edebiliriz ve sadece kendi kendimizi sakinleştirebiliriz. Çocuklarımiz birer birey olarak gördüğümüzde, onların da kendi seçimleri, öfkeleri, kararları olduğunu kabul ettiğimizde, yetişkin olma yolunda yanlarında sadece eşlik ettiğimiz gerçeğini kabul edince sanırım başetmek daha kolay olacak. Elbette ki çocuklarımizi çok seviyoruz ama sadece sevmek ve korumaya çalışmak onlari hayata hazırlamak için yeterli değil. Çocuk sahibi olmak sanırım bu hayatta insanı en çok büyüten ve gerçek anlamda yetişkin olmayı sağlayan yegane şey, hem bu kadar güzel hem de bu kadar zor olması da bu işte ki büyü galiba...
Yol nasıl güzel, yolculuk nasıl güzel...
Yanlış zamanda başlayıp yarım bırakip sonra yeniden başlama cesaretiyle okumaya başladığım, hem kendime hem de kitaba müthiş bir haksızlık yapma duygularıyla elimde uçarak ilerleyen okuduğum her sayfayla sona yaklaşmanın hüznünü hissettiğim muhteşem bir masal tadında kitap...
Kitabın size neler hissettirdiğini anlatmak çok güç... Şairlerin,
Hem bir ebeveyn olarak hem de hayatı boyunca içinde ki boşluğun ne olduğunu anlamaya çalışan bir birey olarak ne yazık ki okumak da geç kaldığımi düşündüğüm bir kitap. Bir psikiyatristin arkadaşıma önerdiği ve sonrasinda sizinle bu konuyu konuşmalıyız demesiyle benim de hayatıma gecikmeli de olsa girdi. Herkesin hem kendisi hem de çocukları için mutlaka okuması gerekiyor bence. Ebeveyn olmanın bir insanı hayata hazırlamanın, sadece fiziksel ihtiyaçları karşılamak olmadığını biliyordum ama yapilmayan, fark edilmeyen ya da görmezden gelinen, çocuk nasıl olsa diyip gecistirilen davranışların etkilerinin bu kadar ağır olabileceğini tahmin etmiyordum. Aslında bence en önemlisi kitap da örnekleri verilen kişilerin çoğunluğunun ailelerinin çocuklarini çok seviyor ve onlar için ellerinden geleni yapıyor olduklarını sanmalari.
Bir ebeveyn olarak sanırım en anlamlı ve en faydalı olan şey onları dinlemek, anlamaya çalışmak. Tabi öncelikle kendimizi dinlemek, affetmek ve sevmek. Kendimize ne kadar iyi davranabilirsek sanırım aynı oranda iyi birer ebeveyn olabiliriz.
Sonuç olarak hem kendimiz hem de gelecek nesiller için okumalıyız...
Tarih tekerrürden ibaret...
Kör burun kitabını da çok beğendiğim, dilini anlatımını severek okudugum bir yazar. Bu kitabında da zaman zaman ne kadarı gerçek ne kadarı kurgu olduğunu ayırt edememe rağmen hikayedeki anlatım ve kurguyu da çok beğendim. Ama en çok da ülkemizin politik tarihini bize tekrar hatırlatan, bilmediğimiz bir çok kritik olayları da öğrenmemi sağladığı için de ekstra beğendim. Kitap bittikten sonra bana hissettirdiği tek şey maalesef, toplum olarak hiç değişmediğimiz, hatalarımızdan maalesef hiç ders almadığımız... Bir kaç yılda bir aynı döngüler, aynı acılar, aynı haksızlıklar... tarih tekerrürden ibaret derler ya, biz de sanki hiç değişmeyen bir döngü... Harika gibi kendi özgürlüğümüzü de bulduğumuz, döngülerin kırıldığı bir hayat kimbilir belki bir gün....
Kitapla ilgili söylenmesi gereken en önemli şey basit bir zayıflama kitabı olmadığı. Kendisinin de defalarca yinelediği gibi size ne yiyip ne yemeyeceğinizi söylemiyor. Hayatınızı nasıl yaşamak istediğinizi sorgulatıyor. Zayıflamak ya da kilo vermek anlatmaya çalıştığı size vermeye çalıştığı mesajın yanında sadece detay olarak kalıyor. Dönem dönem motivasyonu sağlamak için tekrar okunması gereken bir kitap.
O bir çılgın...
Uzun sürede sindire sindire, anlaya anlaya okunması gereken, bana tavsiye eden arkadaşımin yorumuyla tam bir çılgın... Sizi önce bir sarsıp 'bir dakika burada bir problem var galiba' dedirten, aslında herşeyin kendi elimizde, dilimizde, zihnimizde olduğunu, gerçekten istersek kendi hayatımızı istediğimiz gibi şekillendirebileceğimizi anlatan hatta abartıp dünyayı bile değiştirebileceğimize inanan bir kitap. Belki de haklıdır, mucizenin kendisidir yaşamak, her ani mucize gibi yaşamak... Kısaca soru da kalın diyor, sonsuz olasılıkları siz bilemezsiniz. Siz sorun bırakın evrene o en güzel cevabı size getirir... Hem de öyle güzel getiriyor ki...
Hadi gelin hep beraber dünyayı kurtaralım, belki de kurtarılması gereken bizlerizdir...
Dünyayı sevgi kurtaracak...
imdat çıkışı...
ilk yarısıni Semerkand dan sonra olmamış diyerek ama ikinci yarısını biraz merak biraz da yaptığı psikolojik tahlillerle bir çırpıda bitirdiğim bir kitap. Sanırım aklımda kalacak olan tek yönü İsyan in konak da kendiyle kendi iç dünyasıyla ilgili yaptığı tespitler ve bunların anlatımı. İntiharı düşündüğü sırada arkadaşının ölümle ilgili yaptığı yorum ise beni benden aldı... Genel olarak bakıldığında biraz basit ve karakter derinliği olarak yavan kalmış gibi... Bir hiç uğruna yitip gitmiş bir hayat barındırır içinde...
Yazarın okuduğum ilk kitabı ara ara kafam karışsa da gerçekten hem de gerçekten çok beğendim... Kitap bence tam anlamıyla psikolojik bir kitap, kendiyle olan kavgasi hele de o muhteşem mahkeme sahnesini okurken iyi ki böyle kalemler var ve biz iyi ki bu kitaplara rastgeliyoruz dedim. İdeolojisinin ve önyargılarimizin etkisinde kalmadan tamamen tarafsız ve beklentisiz okursanız beğeneceginizden eminim. içinde ki tespitleri özellikle aşk ile ilgili olan tespitlerini extra beğendim. Ayrıca muhteşem şiirlerle suslenmis edebi olarak da doyurucu bir kitap. Kitabı okurken sürekli hayal mi gerçek mi, nerde anlasilacak derken bir bakiyorsunuz bitmiş... Gerçekten kitabın bitmiş olmasından derin bir hüzün duydum. Kısacası okuyun okutun derim...
Mutlak seveceksin beni, bundan kaçış yok...
Deniz...
Öncelikle benim için, Livaneli ne yazsa okunur tabi ki ama sanırım zirve ile başlayınca bu serüvene ne okusak aynı tadı vermiyor. Zirve tabi ki Serenad...
Balıkçı ve oğlu, romandan ziyade uzun bir öykü gibi ayrıca hikaye ya da kurgu şaşırtıcı değil. Karakterler sizi çok fazla içine almıyor. Belki de verilmek istenen mesajın, anlatılmaya çalışılan sorunların toplumsal kaygının gölgesinde kalıyor hikaye. Ama bütün bunları anlatırken trajedi yaratmıyor bu da en beğendiğim tarafı. O kadar fazla mesajı aynı anda vermeye çalışıyor ki okuyucu daha başka nelere değinecek acaba diye düşünürken buluyor kendini. İnsanoğlu bu dünyanın başına gelen en kötü şey tezini de fena halde destekliyor. Umarım gerçekten kazanan biz oluruz. Dünyamız, kendimiz, çocuklarımız ve geleceğimiz için...
Sonuç olarak bence okunası ancak bir Livaneli klasiği olan bir kitap değil gibi. Ama yine de Livaneli ne yazsa okunur tabi ki...
insan gittiği her yere kendini de götürür
Çok çok sevdiğim bir dostumun 'kesin seversin' diyerek önerdiği ve her zaman ki gibi haklı çıktığı, ülkemizin 30 yıl gibi bir dönemini anlatan muhteşem kitap... Kitap sizi içine alıyor ve sanki siz de orada o adada o insanlarla beraber yaşıyorsunuz hatta onlardan birisiniz... İçinde çok fazla karakter barındırması başlarda olumsuz bir özellik gibi geliyor ama içine girince kitabın size bir kaç insanı değil bir toplumu anlatmak adına böyle bir yol izlediğini gösteriyor. En çok sevdiğim yanı ise kitabın her karakteri hem kendi dilinden hem de karşısındaki hatta bir sürü kişinin gözünden anlatması... Böylece karakterlerin gelişimini, ruh hallerini ayrıca dışarıdan nasıl göründüklerini anlıyorsunuz... Ayrıca ülkemizin tarihi adına bir çok şeye değinmesi, detay vermemesi ama merak uyandırması bence çok güzel bir ayrıntı. Tabiki en sevdiğim karakter Neriman abla...Neriman ablanın hepimizin aksine içindeki sesi susturamaması ve bununla yaşamaya devam etmesi... İnsan herşeye alışır...
