plaktaki kitap
@eymenyalaz
okuyor, yorumluyor, seslendiriyorum.
kitap seslendirdiğim youtube kanalım: plaktaki kitap
Öğrenci
İstanbul Üniversitesi
39 okur puanı
Ağustos 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Senelerce bookstagram adı altında Instagram'da okuduğum kitapları yorumladım. Daha sonrasında bu kitap işini genişletmek istedim ve o çok sevdiğim kitaplar hakkında farklı içerikler üretmeye başladım.
Sesli kitaplara olan merakımdan dolayı ve YouTube'da sesli kitap çeşitliliğine katkıda bulunmak amacıyla da bir süredir plaktaki kitap YouTube kanalından seslendirmeler yayımlamaktayım. youtube.com/channel/UCE0cJr... buradan kanalıma ulaşabilirsiniz.
Instagram'da plaktakikitap hesabımdan duyurular, paylaşımlar yapıyorum. Instagram hesabım için buraya tıklayabilirsiniz instagram.com/plaktakikitap
Seslendirdiğim kitaplara Spotify'dan yine plaktaki kitap ismiyle ulaşabilirsiniz.
Dışarıdaki hayvanlar, bir domuzların yüzlerine, bir insanların yüzlerine bakıyor; ama onları birbirlerinden ayırt edemiyorlardı.
Can YayınlarıKitabı okudu
Eğer, ona söyleyeceklerimin bütün önemini hissetmezse, onu asla bağışlamayacağımı çok iyi biliyorum. Bu nedenle, onu sınamaktansa susmak daha iyi.
İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Sonuna dek izlenen yol insanı hiçbir yere götürmez. Bir dağın gerçekten dağ olup olmadığını anlamak istiyorsanız ona biraz tırmanmanız yeter. Dağın tepesine çıkarsanız dağı göremezsiniz.
En uzun, en çaresiz geceni düşün. sabah olmadı mı?
O gittikten sonra uzun süre ellerime baktım. Öyle uzun bakmışım ki sonunda el olmaktan çıktılar.
bir derdin varsa açabilirsin ağaçlara.
ağaç yaprak verir, sır vermez rüzgara.
cahit zarifoğlu 
Cahit Zarifoğlu
Ne ben bir kimseye benziyordum ne de bir başkası bana. 'Onlar hep birlikte, bense onlardan farklıydım' diye derin düşüncelere dalıyordum.
İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
272 syf.
·
Puan vermedi
Vuslat’ın nefesinin hafiflediği, ölüme yaklaştığı her an, aklından hep aynı soru geçiyordu:
“Beni sevdiğine pişman oldu mu?”
Sonra Maryam’ı hatırlıyor, bir davetiyle hayatının yolunu değiştiren, unutmak için tarifsiz acılar çektiği duyguları yaşatan Maryam’ı sevdiğine ne yazık ki hiç pişman olmadığını düşünüyor ve Vuslat’ın da bu tek taraflı, kırgın aşktan pişmanlık duymadığını anlıyordu.
“Hiç farkına varmadan babası olmuştu. Kalbini karısına açmayan, evinin dışındaki hayatı evinin içindekinden daha önemli bulan, evdeki yürek sızılarını anlamayan, anlasa da umursamayan, çehresi daima asık, sesi daima gür ve azarlamaya hazır babası.”
“Döndükten sonra hayatının çehresi tamamiyle değişti. Aşkın tadını çıkaran, neşeli, havai delikanlı olamadı bir daha. Eski arkadaşlarını da aramadı zaten. Büyüdüğü sokaklarda fazla dolaşmadı. Sokaklarda ıslık çalmadı. Doğan günle birlikte içine yaşama sevinci dolmadı. ”
“Gözlerinin önünden geçip giden bu manzara, o acı gerçeği, Maryam’ın onu sessizce ve pek de umursamadan terk etmiş olduğu gerçeğini zihnine adeta kazıdı. Maryam için bütün bunların, gerçekleşmesine gerek olmayan tatlı bir hülya olduğunu bu defa kesinlikle anladı. O siyah saçları rüzgârda uçuşan vefasız sevgiliyi tümüyle aklından çıkarmaya karar verdi.
Ama bu mümkün olmadı. Yaşanacak yıllarının tümünü Maryam’ı unutmak, onun umursamaz ve vefasız halinin ruhunda yarattığı ezikliği giderebilmek için harcadıysa da, başaramadı. Kalbi, durup durup incecik bir su akıtan, kapanmayan bir yara yeri gibi sızladı. Bu yara bazen sızı olup içine çöktü, bazen öfke olup dışına taştı. Maryam’ı bir daha hiç görmedi, zaten sürmediği izine rastlamadı, hakkında tek bir kelime bile duymadı. Ama unutamadı. Maryam ikinci bir kişilik gibi onunla birlikte hep var oldu. Alınacak bir öç, görülecek bir hesap, kavuşulacak bir sevgili, dinmeyen bir özlem gibi karmaşık duygulardan ne varsa daha, hepsi oydu. Ama Maryam’ın bütün bunlardan haberi yoktu.”