Uğraşılan gerçeklik hiçbir zaman bir durma noktasının ifadesi değildir. Yani ancak hareket halinde olunduğu takdirde yakalanabilen bir değerdir gerçeklik. Hareket kaybedilince gerçeklikte kaybolur. Bu yüzden insan gerçekliği yalnızca tadabilir. Unuttu sabır edip edinemez.
“"Ben" deyince bir boşluk duygusuna kapılıyorum. Öyle unutulmuşum ki kendimi iyice hissetmek elimden gelmiyor. Benden kalan tüm gerçeklik, var olduğunu hisseden varoluş sadece. Yavaş yavaş, uzun uzun esniyorum. Kimse. Antoine Roquentin kimse için yok. Soyut bir şey o. Bilincimde kendimle ilgili ufacık, soluk bir anı salınıyor. Antoine Roquentin... Birden "ben" soluklaşıyor, soluklaşıyor, işte söndü.”
tek bir gerçeklik asla olamaz.
Bugünkü gerçekliğin yegâne gerçeklik olduğu yanılsaması bir yandan bize dayanak sağlasa da, diğer yandan bizi dipsiz bir boşluğun içine sürükler, çünkü bugünün gerçekliği, yarın yanılsama damgası yemeye mahkûmdur.
Sayfa 101Kitabı okuyor
Ölüm ve delilik arasında, hayal ve yakıcı berraklıktaki gerçeklik arasında durur onun dünyası.
Sayfa 85Kitabı okuyor
Bizim gerçeklik dediğimiz şey insanın yarattığı bir kavram ve çeşitli yönlere çekilerek farklı anlamlarda kullanılmakta.
Sayfa 50
Gerçeklik olarak algıladığımız şeyler, beynimizin bizde yarattığı ve bize göre düzenlenmiş farkındalıklardır. Dolayısıyla her zihnin yorumladığı gerçeklik diğerlerinden bazı farklılıklar gösterebilir.
Sayfa 49
Tek gerçeklik şimdiki zamandır, duygudur: Herkes kendi şimdiki zamanını yaşar ve formüllerle inançları cehennemin dibine yollar.
Sayfa 84Kitabı okuyor
"Uzağa bakmak iyi değilmiş,uzağa baka baka aklını oynatanlar varmış lan,"
Sayfa 27
"Mutluluğun, dünyadan yalıtılmış, insanın hırsları ve gövdesiyle sınırlı bir duygu olmadığını öğreneli beri, bir avuç insanı öne çıkaran tüm olanakları yağlı bir ip, bir çeki taşı gibi boynumda taşıyorum. Bütün bir yılı kupon keserek, çiftleşerek geçiren; günleri damla damla gövdesinde yağa çeviren; varlığını aşağılayan saldırılar karşısında secde ederken pazarda sebze fiyatlarına söylenmeyi demokrasi sanan; evinde elektrik ya da su kesilince modern bir ülke üzerine fikirler yürüten; insan hakları denince aklına trafik kuralları ve sarhoş naralarından başka bir şey gelmeyen; etikten, otobüs kuyruğunda sıraya uymayı, estetikten, evindeki eşyaların renk uyumunu anlayan; bir gün bile bir resim sergisi ya da kitapçı dükkanı gezmeyen; on bir ay biriktirdiği yanlışlığı, yorgunluk diye kör bir özentiyle sulara taşıyan bu silik, bu gittikçe birbirine benzeyen bir örnek insanların denizle derinlik, kumla içtenlik, fesleğenle genişlik, zakkum ve sardunyayla farklılık kazanması, gökle yerin, denizle dağların yer değiştirmesi kadar uzak, doğanın ilkel gerçeğinden de geriye düşmüş bir yıkıcı gerçeklik değil mi sizce de?"
Ağustosböcekleri ve kurbağalar aynı ritmi yakalayarak seslerini
birbirleriyle koordine ederler. Bitkiler de birbirleriyle bilinçli titreşim
halinde haberleşebilirler. İnsanların ruh hallerinin yaydığı titreşimler de
onları büyük ölçüde etkiler.Bu gerçeklik, bilimsel deneylerle de ispatlanmıştır.
Sayfa 12 - Destek Yayınları
Benim için gerçeklik okulda, sokakta, evde olan değil, kitaplarda, yaşadığımı daha çok hissettiğim yerde yazandı.
Sayfa 19Kitabı okuyor
...Bu hayali mağarada, yüzleri duvara dönük, zincirlerle bağlı insanlar vardır. Önlerinde, gerçek şeyler olduğuna inandıkları titreşen gölgeleri görebilirler. Gördükleri gerçek değil, arkalarında yanan bir ateşin önünde duran nesnelerin meydana getirdiği gölgelerdir. Bu insanlar tüm yaşamlarını, duvara yansıyan gölgelerin gerçek dünya olduğunu düşünerek geçirirler. Sonrasında içlerinden biri zincirlerini kırar ve ateşe doğru döner. Gözleri ilkin bulanıktır, ama sonra nerede olduğunu görmeye başlar. Mağaradan sendeleyerek çıkar ve nihayet güneşe bakabilir. Mağaraya geri döndüğünde, dışarıdaki dünya hakkında söylediklerine kimse inanmaz. Zincirlerini kıran kişi bir filozof gibidir. Görünüşlerin ötesini görür. Sıradan bir insan gerçeklik hakkında az bir fikre sahiptir, çünkü onu derinlemesine düşünmektense, hemen önünde duran şeye bakmaktan hoşnuttur. Ne var ki görünüşler aldatıcıdır. Gördükleri gölgelerdir, gerçeklik değil.
Ancak zihnim eşimin hayaline takılmıştı, tuhaf bir gerçeklik ile hayalimdeydi. Gözümün önünde bana cevap verirken, yüzünde gülümsemeyle, dürüst ve cesaret veren bakışı ile karşımdaydı sanki. Gerçek ya da değil, o an görünüşü yükselmekte olan güneşten daha aydınlıktı.
Sayfa 50Kitabı okuyor
