Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.29
zeynep
zeynep
@hzokur
Sabahattin Ali ve Reşat Nuri Güntekin kitaplari benim icin ask demek..
Instagram: alintilarp
22 Mayıs 2004
161 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Öncelikle kitap çok hızlı ilerliyor. Bir oturuşta bitirmek mümkün. Benim fikrimce kitapta gözüme en belirgin görünen şeyin kınanan, 'asla kabul etmem', 'asla yapmam' denilen şeyin er geç insanın başına gelmesidir. Bu gerçekten böyle bu arada. Kitapta da Ali Rıza Bey başta işvereninin yaptığı, ahlaki kurallara uymak olarak, yanlış bir şeyi düzeltmesini istemesi üzerine adam yapamayacağını söylemedi ve 'senin oğlun böyle yapsa sen kabul eder miydin' dedi. Ali Rıza Bey ise 'reddederdim.' dedi net bir şekilde. Peki kitabın sonunda ne oluyor biliyor musunuz? Oğlunun aynı şeyi yaşaması yetmezmiş gibi bütün çocukları tek tek Ali Rıza Beyin ahlak anlayışına tamamen zıt şeyler yapıyorlar. İşin ironik yanı ise Ali Rıza Beyin her şeye göz yumması...
Benim babaannem de insanları sürekli kınayan ve yaptıklarını başkalarına abarta abarta beterden beter yaparak anlatan birisi. Ben çocuklarından ve torunlarından bu konuştuklarını yaşaması konusunda çok tedirginim açıkçası. Ki etrafımda gördüğüm kadarıyla da bu böyle gerçekten böyle. Doğanın kanunu bir olaya asla olmaz gözüyle baktığınızda kesinlikle olacağı üzerine kurulu bence.
Sözün özü insanları kınamayın. Çok yanlış bir şey yapmış olsalar bile haset yaklaşmayın... Çok net söylüyorum karmaya inaniyorum çünkü var. Ve asla asla demeyin.
Tekrar kitaba gelecek olursak; Reşat Nuri kitabi zaten her türlü okunur.
Kitap bitti. Karmaşık duygular içindeyim. Söze nereden başlamam gerektiğini bilmiyorum... Bildiğim tek şey; çocuklar çok acımasız. Çocuklar çok korkunç. İnsan 'bütün çocuklar acımasız değil geneli çok masum ve saf' diye düşünüyor başta. Sonra düşündükçe anlıyor ki en masum çocuğun içinde bile kendinden zayıfını hor görme, aşağılama düşüncesi var. Benim küçüklüğüm geldi aklıma. O kadar acımasızmışım ki... Kendime ' arkadaşlarım ' diye seçtiğim çocuklar dışındakilerin yüzüne bakmadığım, onlarla alay ettiğim yetmezmiş gibi kendi arkadaşlarımın da benim her istediğimi yapmasını, benim söylediklerim dışına çıkmamasını isterdim. Onlarda yapardı sırf benimle oynasınlar diye. Benim gibi olurlardı. Neyse ki karma benim için de çalıştı da kendimin farkına varabildim... Yine de şu an benim o zamanki hallerimden bahsedilince o kadar utanıyorum ve o kadar büyük bir vicdan azabı çekiyorum ki...
Şu an küçük bir kardeşim var. Gerçekten iyi niyetli bir çocuk. Gerçekten öyle. Ama bazen... Bazen o da acımasız olabiliyor arkadaşlarına karşı. Yani diyeceğim o ki bütün çocukların içinde çok tehlikeli bir vahşilik var. En iyisinde bile korkunç bir acımasızlık mevcut...
Yine kitaptan pek bahsetmedim ben :D Kitabın sonunu nefessiz okudum. Bittiğinde derin bir nefes verebildim gerçekten. Güzel bir kitaptı. Okumalısınız...
Ben bu kitabı çok seven, hakkında muhteşem bir şeymiş gibi bahseden insanlar gördüm instagramda. Ama bana kalırsa ne kitabın konusu ahım şahım bir şey, yani benzerleri var, ne de yazarın anlatımı... Kitabın başında konuları en ince ayrıntısına kadar anlatırken bir yerden sonra tamamı o kadar yüzeysel kalıyor ki... Etkileneceğim varsa da etkilenemiyorum maalesef. Hızlı ilerledi ama içime işlemedi. Kitapta o kadar trajik şeyler yaşanmasına rağmen beni üzen Mahmut Usta oldu nedense. Sanki onun hayatı anlatılsa içime işliyecekti kitap. Oysa Mahmut Usta hakkında o kadar kısıtlı bir bilgi vardı ki... Neden böyle düşündüğümü bu noktada anlamadım... Benim gibi düşünen var mı diye yazıyorum bu kısmı da :D Neyse sözün kısası, bu yüzden yazarın okuduğum ilk kitabı olması beni biraz tedirgin etti açıkçası. Çünkü birkaç tane daha kitabı vardı listemde. Acaba onlar da, bana göre, şişirilmiş kitaplar mi diye düşünmüyor değilim.
Okur Takip Önerileri
Çok şey söylemek istiyorum ama diyeceğim tek şey Hayvan Çiftliği kitabında olduğu gibi günümüz Türkiye'de de baştakilerin kendini diğerlerinden çok çok üstün görmesi ve diğerleri diye bahsettiğim topluluğun her seferinde yakın geçmişte yapılan şeyleri unutturmak isteyen herkese kanması, 'şu anki halimize şükür' sloganı altında yapılan her şeye göz yumması dolayısıyla bu kitabın bütün evlere, bir tanesi dâhi geçilmeden, dağıtılması gerektiğini düşünüyorum. Tabii böyle bir şey pek mümkün değil. Fakat sizin ve çevrenizdeki insanların biraz bilinçlenmesi ve ders çıkarması için bu kitabı okumadıysanız önce sizin okumanızı sonra da çevrenizdekilere okutmanızı, önermenizi, şiddetle tavsiye ediyorum. Bende, bilinçlendirme açısından, tesiri büyük bir kitap oldu. Umarım sizde ve çevrenizde de öyle olur.
gunumuzde o kadar cok insan aldatiyor ve aldatiliyor ki.. ben gercekten bi turlu anlamiyorum bu aldatma olayini. eger birlikte oldugun kisiyi sevmiyorsan ya da anlasamiyorsan ayrilirsin. ustune neden baska biriyle, flortlesmek, bakismak bile olsa, yasak bi iliskiye girer insan? bunu kendine nasil yakistirir? karsindakinin yuzune utanmadan nasil bakar? ortada bir ya da birden fazla cocuk varsa hele... bu bi kisiyi degil birden fazla kisiyi aldatmak olur hem de.
cok dolu oldugum icin bu konuda uzun bi sure konusabilir, yazabilirim ama biraz da kitap hakkinda konusayim.. kitap aldatan bi anne ve aldatilan bi cocuk arasinda geciyo bence. cocuk bi seylerin farkinda ama tam degil.. zweig yine duygulari oyle guclu bi sekilde yaziya dokmus ki.. cocugun kini bana cok tanidik geldi :') yasadigi duygu karmasasi, kendisinin hic sucu yokken suclu hissetmesi, annesini yaptigi imalarla korkuturken aldigi zevk... hepsi o kadar tanidik ki... sadece sonunu pek sevmedim. bence sonunda her seyi, herkese anlatmaliydi.. okumalisiniz.
8.5/10
dinledigim bi podcastte Stefan Zweig'in basta savasin gerekli oldugunu dusundugunu sonradan trenle yolculuk yaparken yarali askerleri, onlarin nasil can cekistigini gorup savasin ne kadar anlamsiz oldugunu anladigini ogrendim. Zweig askerleri gordukten sonra 'uzaktan konusmak kolaymis, gozumun onunde cereyan eden olaylari gormek bambaska.' diyo. dusunceleri orada inanilmaz degisiyo ve bi anda savas karsiti oluyo. iste mecburiyet kitabini bunun uzerine yazmis stefan zweig. mecburiyet hissini o kadar iyi anlatmis ki kitapta ben okurken strese girdim. askerlikle ilgili bi kitap. savasin insan psikolojisi uzerindeki etkisinden bahsetmis. bence cok kisa bi kitap olmasina ragmen insani yoruyo. cunku adamin git gelli tavirlari cok fazla. yani yazar o hissi okuyucuya net bi sekilde yansitiyo. okumalisiniz..
7/10
cok sey soylemek isterim aslinda bu kitap hakkinda. o kadar guzel bir kitapti ki... ben ilk defa bir kitap sayesinde hayatimi, hareketleri, dusuncelerimi degistirmek istedim. kitabin konusu zaman hakkindaydi. biz durmadan zamandan tasarruf ediyoruz. ama ne icin? neden zamandan tasarruf ediyoruz mesela? neden her seyi nereye yetisecegimizi bilmedigimiz halde hizli hizli yapiyoruz? bu kadar zamanimiz varken zamandan tasarruf ederek aslinda olan zamanimizi kaybediyoruz farkinda olmadan. belki bu duman adamlar gercektir? ben gercek olsalar ciddi anlamda sasirmam cunku insanlar durup dururken nereye yetismek istediklerini bilmeden zamanin tadini cikarmadan acele ederek her seyi mahvediyolar. ani hissetsek aslinda her sey belki cok daha guzel olur. mutlu oldugumuzda dibine kadar yasasak ayni sekilde uzuldugumuzde de... cunku su an yasadigimiz an bi daha asla gelmeyecek. keske gercek dunyada da kitabin sonunda oldugu gibi insanlari kendilerine getirecek bir olay olsa da zamanlarini somurtmak yerine tadini cikararak gecirseler. aslinda bu benim icin de gecerli cunku hicbir seyden memnun olmadigimi, her seye sikayet ettigimi fark ettim bu kitap sayesinde. herkesin hayatina mutlaka bir seyler katacagini dusundugum icin okunmasini siddetle tavsiye ettigim bi kitap oldugunu yazdiklarimdan anlamissinizdir :) okuyun okutturun.
10/10
en sevdigim kitaplardan birisi oldu... inanilmaz guzeldi. cocuklarin ne kadar acimasiz oldugunu bu kitapla anliyorsunuz. ayni zamanda ne kadar vicdanli olduklarini da. ama arasi yok. yani ya cok acimasizlar ya da cok vicdanlilar cocuklar. farkinda olmadan yaptiklari davranislariyla kendileri gibi kucuk insanlarin hayatinda o kadar buyuk izler birakiyorlar ki... keske tekrar kuculseydim de hareketlerime dikkat etseydim diyorum. gor kimlerde bilmeden yaptigim acimasizliklarla ne travmalar biraktim... ayni sekilde benim davranislarimda da nasil etkiler birakti cocuklar... sonu beni bitirdi. aglamaktan basim agridi. bunlari bile aglayarak yaziyorum su an. herkesin ama herkesin okumasini isterim bu kitabi.
10/10
