Vonnegut yazarların tanrı katındaki malikanesinden aşağıya bakıp sigarasını tüttürmeye devam ediyor.
Eliot Rosewater, Rosewater Vakfı'nın varisi ve başkanı, paranın kendisine sağladığı imkanları reddedip kendini insanlığa adaması anlatılmakta. Tabi bir de Vonnegut'un vazgeçilmez bilim kurgu yazarı Kilgore Trout'un akıl hocalığını unutmamak gerek.
Kalemi
Vonnegut'u anlamak, onun metnini tam anlamıyla sindirebilmek herkesin harcı değil.
Yazarken düşündüğü gibi düşünmek mümkün olmasa da biraz uçuk beyne sahip insanların kalemini anlaması ve sevmesi daha olası.
Kalemini o kadar ustalıkta tutuyor ki mürekkebinin izini görseniz bile akış içinde bir nüans olarak gözünüze tatlı görünüyor.
Kurgu
Kurgu konusunda söz söylemek zor. Gerek bu kitabında gerek diğer kitaplarında karakterler, mekan, işleyiş, anlatım, içerik kopuk bağlamlarla verilse de büyük resme bakıldığında hiçbir noktası atlanmadan, okurun ilk okuduğunda anlamayacağı görünen ya da bulunduğu sayfa, konum itibarı ile anlamsız bir yerde olduğunu düşündüğü kısımlar bile öylesine, bir yazar safsatası olarak verilmediği görülüyor.
Son Bakış
William Blake, Homeros, William Burroughs, Henry Miller, D.H. Lawrence...
Kızılderililer, krallar, kraliçeler, ütopyalar, senatorlar, ikizler...
Vonnegut'tan gerek göndermeli gerek göndermesiz her haliyle uçuk kaçık bir roman daha.
Diğer romanlarındaki karakterler ile bezenmesi diğer romanlarını okumayanlar için bir kayıp değil, bu kitapta da hangi karakter neden orada olduğu çok net bir şekilde aktarılıyor.
