Yapabileceğim tek bir şey vardı; düşünmek.
Fakat düşüncelerimin gidebileceği güvenli bir yer yoktu.
Geçmiş, korkularla doluydu...
Gelecekse nefesimi kesen ve giderek artan bir panik uyandırıyordu...
"Alexander diye fısıldadım. Bir çocuğun adıydı bu. Artık kullanılmayan neredeyse unutulmuş. "
Olması gereken buydu biliyorum ama icim de paramparça :(((