Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
İsa'nın Güncesi
Melih Cevdet AndayYüksek Puanlı İsa'nın Güncesi Yorumları ve İncelemeleri
Yüksek Puanlı İsa'nın Güncesi sözleri ve alıntılarını, yüksek puanlı İsa'nın Güncesi kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
8.210 üzerinden
Müthiş...Kafka'nın Dava'sından ilham alınarak yazılmış(Kafka'dan daha ince işçilik , daha akıcı ve güçlü bir dili vardı) ama Melih Cevdet öyle bir yorumlamış ki ...Enfes.Okurken çok keyif aldım.Her olayın kendi içinde absürt olması ve bu olayların olağanmış gibi aktarılması ile yazar harika bir ortam yaratmış kitapta.Konusu ise eski bir tanıdığının zoruyla iş değitiren bir adamın sebepsiz bir şekilde sorgulanmaya başlanarak sürekli rahatsız edilmesi anlatılmış.Ana karakterin soğukkanlılığı da takdir edilesi cinstendi.(Haline gülmekten bir türlü üzülemiyosunuz).Eğer Dava'yı okuduysanız kesinlikle okuyun derim...
230 syf.
10/10 puan verdi
isimleri olmayan insanlar. durmadan yağan yağmur ve bitmeyen sorgu....
yıllar önce yolum düşmüştü bu kitaba. yürüyüp geçmiştim öylesine. ben bıraktım o bırakmamış anlaşılan. uğuldayıp durdu içimde. yeniden belirdi okuma isteğim. ve yeniden yürüdüm ona. isa! hem kurban hem kurtarıcı.
kafka'nın dava kitabı isa'nın güncesine çıkış olarak verilir. olabilir. bilmiyorum. dava'yı okudum. dava'nın yolarında yürüyemedim pek. ne isa vardı orda ne yağmur.
isa'yla beraber sorguya çekilirsin. onunla yürür, onunla içer onunla taş ve yapraklar toplarsın. isa okuyandır. bundandır gerçek adını bilmeyiz. her birimiz bir parça çarmıha gerileniz. buradaki isanın çarmıhı isa'nın kendisidir.
albert camus'un "korku çağı" olarak tanımladığı bir çağın insanıdır isa.
isa , biraz bela tarr'ın film karakterlerine benziyor. hem kitapta da durmadan yağan bir yağmur var. o yağmur " temizleyen- tarkovsky-" değil "çamur- bela tarr-" yapan bir yağmurdur.
isa'nın güncesi içine battığımız çamuru yazmış.
"isa" diye mırıldandım kendime " yalnız değilsin ben de varım"
iyi okumalar..
İsa’nın Güncesi- Melih Cevdet Anday
Son dönemde okuduğum en etkileyici kitaplardan bir tanesi Melih Cevdet Anday’ın İsa’nın Güncesi eseri oldu. Abartmıyorum absürt roman türü diye bir tür varsa İsa’nın Güncesi Türk Edebiyatında zirveye oynar. İtiraf ediyorum romanlarını okumadan önce şairliğiyle ön plana çıktığı için Anday’ın romanlarına karşı biraz mesafeliydim. İlk olarak Aylaklar romanını okumuştum ve çok çok sevdim. Sonra yine acaba bir eseri mi iyidir diye kendimce saçma sapan fikirlere yöneldim. İsa’nın Güncesi’ni okuyunca Aylaklar eserinden çok daha katmanlı bir roman ile karşılaştım. Kitap Kafka’nın Dava’sından etkilenerek yazılmış fakat bana kalırsa ondan daha şiirsel ve absürt…
Kitapta modern zamanın yeni insan modeline rastlıyoruz. Sorgulama, her zaman mantık arama, hızlı ol, görevini yap… Baskı her zaman vardır. Eseri okurken yer yer de güldüğümü hatırlıyorum. Sırada herhalde yazarın Gizli Emir eseri var, onu alıp okuyabilirim. Elbette böyle bir şair-yazarın pek okunmaması da üzücü.
18. ölüm yıldönümünde bir Melih Cevdet Anday klasiği. Su gibi akan bir Türkçe, klasiği moderni bir potada eriten dil, şiirsel ama şiirselliği romanın dışına da çıkartmayan, abartmayan nefis bir denge, gerçekçi ama biraz sürreal biraz distopiğe de kayan bir atmosferde ağır ve mutlak bir yalnızlığın resmi.
Bir ruhun, bir bedenin, bir karakterin.. kısacası insan kimliğini oluşturan bütün özelliklerin birbiriyle savaşı yer buluyor kitapta. Sözü geçen kahramanların hiçbirinin ismi yok ve bununla şu mesaj veriliyor; gerçek diye bir şey yok, yaşanılan her şey bir oyun. İnsanın yalnız kalışını, kuşkunun ihtirasın soluk soluğa kapışmasını konu eden kitapta yazarın şu cümlesi her şeyi açıklıyor aslında;
"Pamuk ipliği ile bağlı gibiydik birbirimize. İlişkilerimizin düzenini sağlayan kalıplarımıza bir giriyor, bir çıkıyorduk. Hem tek başımızaydık, hem bir aradaydık. Zaman denilen şeyin beş paralık değeri kalmıyordu. Yıldızlar gibi, birbirimizden habersiz dönüyorduk. Ses duvarını aşıp saltık bir sessizliğe gömülmüştük. Artık hiçbir şeyin anlamı yoktu."
Adı bilinmeyen bir şehirde Gaz Sobaları Ortaklığı’ndaki işinden eski muhasebe şefi Bıyıksız Fok aracılığıyla ayrılarak İthal Ambarları ve Uluslararası Elektrik Birliği Kurumu’nda çalışmaya başlayan İsa, kendi halinde yaşayan, iddiasız, pasif kişiliğiyle, küçükten büyüğe her türlü gücün emrindedir. Melih Cevdet, okurken bile “kimse ile içli dışlı” olamamış roman kahramanını aile ve iş yaşamında giderek silikleştirir. Adı yokken eşi yazılı bir notla kendisine “İsa” demiş, ancak ‘neden İsa’ diye soramamıştır bile. Okuldan arkadaşı olan bacanağının, “Bekâr bir adama toplumda saygı gösterilmez” uyarısı gereği, yine onun aracılığıyla evlenmiştir. İşinden ayrılıp yeni bir işe başlaması kendi iradesiyle olmadığı gibi, istifa dilekçesini bile onun adına eski muhasebe şefi verir kurumuna. “Ben çalıştığım yerde küçük bir vidayım, makinenin tümünü bilemem” (s. 11) itirafı onun yaşam felsefesidir.
İsa’nın Güncesi Melih Cevdet Anday’dan okuduğum ilk roman. Bu zamana değin de romancılığının hiç bilinmemesine şaşırdım. En azından ben bilmiyordum hiç.
Asıl adı İsa olmayan ama karısının bir gün kendisine İsa diye not yazmasıyla kendine İsa demeye başlayan bir karakterimiz var romanda. İsa işine gidip gelirken bir gün durduk yere iş yerinin değişeceğini öğrenince hayatı tümden değişiyor. Yeni iş yerine geçmesiyle de başına gelmeyen kalmıyor. Sürekli birileri tarafından sorgulaması sürerken, bolca absürt olay dönüyor etrafında.
Romanda karısının adına karar verdiği İsa dışında isim ve yer ismi geçmiyor. İsa’nın işine ismine olduğu gibi, evleneceğine, iş değiştirmesine başkaları karar veriyor. İsa pasif bir karakter.
Romanda siyasi en küçük bir olay olmamasına rağmen, yazarın geçmişte yaşanan sorgusuz sualsiz infazların yapıldığı, sorgulamaların hiç bitmediği karanlık dönemleri yansıttığı da aşikar.
Okurken yazarın dili kullanışı ve hikayeyi anlayış şeklini çok başarılı bulduğum, sık sık gülümsediğini bir roman oldu.
“Ben de herkes gibi, Önsezimin beni hiç yanıltmadığına inanırım. Üzücü ya da yıkıcı olaylar ortaya çıkmadan önce, yüreğimde bir daralma duymuş gibi olurum ya da gerçekten duyarım. Ama bunun hiçbir işe yaramadığını da bilirim, yine herkes gibi.”
“Yaşamın hep yeniliklerle dolu olduğu sanısı bizi her zaman aldatmıştır.”
“Sizin yeriniz doldurulamaz” sözünü bekliyordum. Kimse bu duyguya kapılmaktan kendini alamaz. Çünkü herkesin doldurulmaz bir yeri vardır.”
Melih CevdetAnday ‘ ın şiirleri haricinde bu kitabı okumadan önce ilk okuduğum kitabı “Gizli Emir” oldu. Daha sonra “Zifaftan Sonra” roman kitabı ve Deneme niteliğinde olan bitiremesem de “Aldanma ki” ve “Sevişmenin Güdüklüğü ve Yüceliği “kitaplarından da biraz okudum.
İsa’nın Güncesi romanının yayınlanma tarihine bakarak okumaya başlayınca roman
Bu kitap hayatımda okuduğum en absürt romanların başında yerini aldı. Yazardan okuduğum ikinci kitap oldu. Gelecek dönemde tüm külliyatı bitirmeye kararlıyım.
Kitaba gelecek olursak..
Hangi sorunun kime sorulduğunun önemi olmayan, sürekli sorgularla geçen bir dünyada geçiyor hikaye. Mekan, zaman ve isimler çok belirsiz. İsa adı ise kahramanın karısının intihar mektuplarında kendisine seslendiği ad. Yani o bile gerçek değil.
Söylediklerinden ve söylemediklerinden sorumlu tutulur İsa. Sorgulanmak ve suçlanmak için işe alınan insanlara şahit oluruz.
Aslında tüm hikayeleri okumak bi yerde yazarı ve dönemini okuyabilmekle mümkün. 12 Mart edebiyatı da etkilemiştir haliyle. Tüm bu sorgulamalar ve bürokrasi; mevcut iktidarın herkesi potansiyel suçlu görüp, bunca silik bir karakterden bile çekinecek kadar suçlu olmasıdır bi yerde. Dönemin toplum yapısı da tıpkı İsa gibi “Ben çalıştığım yerde küçük bir vidayım, makinenin tümünü bilemem” diyor ve boyun eğiyor. Kahramanın pasifliğine, kabullenmesine öfkelenmemek elde değil okurken.
Çalıştığı binanın temizliğine yapılan vurgu ise devlet kurum ve kişilerinin sözde kendilerini aklama çabalarına yapılan bir gönderme zannımca.
Sorguların yıllarca sürmesi, reddetmenin usullere aykırı olması gibi pek çok önemli nokta var kitapta okurken kaçırılmaması gereken.
Melih Cevdet hem toplumcu kimliği ile hem edebi ve akıcı diliyle beni o kadar etkiledi ki ne desem şuan az kalacak. Beni yazarla tanıştıran ve bu muazzam kitabı okutan tavsiye için çok teşekkür ederim@burakce
Keyifli okumalar :)
Monologlar sizi üzerine düşünmeye davet ediyor.
‘Acaba ‘ şüphesini sürekli diri tutun enfes bir roman. 1970 soğuk bir kış günü ne sürükledi böyle bir hissiyatı var kitabın.
İsa'sız ve Güncesiz :Farklı Bir Gerçeklik Algısı
"Tanıklık" romanlarını sever misiniz? Tarihi dönemleri, bizzat döneme tanıklık eden bir yazarın kalemiyle ve edebiyatın zevkiyle okumayı sever misiniz?
Buyurun o zaman! Size sıra dışı bir 12 Mart romanı...
İsa'nın Güncesi:
Basım yılı 1974. 12 Mart Muhtırası'nın üstünden birkaç sene geçmiş. Siyasi kargaşaları ve toplumsal
"Saçma", evet, uzun zaman sonra İsa'nın Güncesi alakalı bir soruyla karşılacak olursam aklıma ilk gelecek kavram bu olacak.
Saçmalık romanın adıyla başlıyor, çünkü romanın ismini duyduğunuzda doğal olarak kahramanın isminin İsa olduğunu düşüneceksiniz ancak kahramanın adı İsa değil hatta roman boyuna ne kahramanın ne de diğer
Arkada okurun zihnini oyan bir alt metinle ilerleyen “İsa’nın Güncesi” ni tanımlamak istersek karanlık anlatı tabiri hiç de yanlış olmaz.
Karısının kendine yazdığı mektuplarda kullandığı İsa ismini kabullenerek kendini okura bu şekilde takdim eden kahramanımız, bu kabullenişi karşılaştığı tüm olaylara karşı eylemsizliği ile göz önüne seriyor.
Baskı, haksız suçlamalar karşısında tepki ve karşı koyma yerine tüm bunları içselleştiren bir teslimiyet ile hayatına devam ediyor İsa. Evleneceği kadından çalışacağı işe kadar yaşamının yörüngesini başkalarının idare ve insafına bırakan karakterimiz, mantık yerine alışkanlıkları doğrultusunda kararlarlarla sürdürüyor hayatını. Öyle ki yaşamını derinden etkileyecek olay ve durumlar karşısında dahi tepkilerinde kayda değer bir değişim yaşanmıyor.
Zaman ve mekanın kestirilemediği kurguda ortada bir neden yokken sorgulanan ve saçma nedenlerle suçlanan İsa, itiraz etmesi gereken yerde kendini olayların akışına bırakarak sürükleniyor.
Romanın basıldığı dönemi göz önünde bulundurursak, Anday’ın 12 Mart ertesinde nispetsiz bir baskının neticesinde toplumun uyuşmuşluğu ve edilgenliğini tasvir ettiğini anlayabiliriz. Bu manzara resmedilirken mahkeme, hapishane, işkence gibi somut unsurlar yerine belli metaforların kullanıldığı fark edilecektir. Bu farkındalık alt metin için birçok kapı aralıyor okura.
Saçmalığın gerçekliğini yalın bir üslupla kaleme almış Anday. Yazarın toplumcu kimliğinin başat metni olarak gördüğüm bu roman, ülkemiz gerçeklerinin zamansızlığını da göz önüne seren çok güçlü bir miras…
Anday.
Yanılgılarla dolu bir içsel yolculuk, insanın zihninde yarattığı kabus nasıl bu kadar harika anlatılabilir hâlâ aklım almıyor… Anday’ın Ibsen hayranlığını bu satırlarda keşfedebilmek de çok keyifliydi…