Bu kitaba dair öyle uzun uzadıya değerlendirme yazmayacağım. Yazamam da zaten. Koskoca Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusundan sonraki en büyük 2. Adamının hayatının koridorlarında dolaşıp, görünmez gözlerle o büyük adamın yaşadıkları şeyleri hissederek, kâh sevinip kâh duygulanarak yapacağınız bir tarih yolculuğu bu kitap.
Cumhuriyeti, kuruluşunu, kurucusunu, emektarlarını okumaktan mutluluk duyan, kıvanç duyan; o inanca ve inanmışlarına özlem duyanların mutlaka okuması gereken bir kitap. O özlem ki; boğazınıza düğümlenen bir tükürük, gözlerinize hücum eden birkaç damla yaş olabilir bu eseri okurken. İşte şu satırlar, bu söylediklerimin en canlı kanıtı olsa gerek:
Mustafa Kemal’den mektup, 6 Ağustos 1933
"İsmet, büyük adamsın; hassas olduğun kadar his veren adamsın. Sen benim sözlerimi okurken gözlerin yaşarmış; ya ben seni okurken hıçkırıklarla ağladığımı söylesem, inanır mısın?
Bu duygularımı sofrada değil, kimsenin yanında değil, yatak odama çekildikten sonra mahremimle yazıyorum. Sen beni muhakkak çok seviyorsun. Ya ben seni? Buna cevap istemem. Gözlerinden öperim."
Gazi Mustafa Kemal
