Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.2
Keder Atlısı
Faruk DumanEn Eski Keder Atlısı Yorumları ve İncelemeleri
En Eski Keder Atlısı sözleri ve alıntılarını, en eski Keder Atlısı kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
6.510 üzerinden
#okudumbitti
Yazarın okuduğum ikinci eseri. Dil ve anlatım noktasında akıcı ve anlaşılır bir dil kullanılmamış. Yazarın kendine has bir anlatımı var, akıcılığı bilerek engellediğini düşünüyorum. 68 sayfalık bu eseri bir çırpıda okuyamazsınız. Bazen şiirsel bir anlatım göze çarpıyor bazen de bir çok cümlenin oluşturduğu tek bir cümle. Öznenin genel olarak cümlenin sonuna eklenmesi, yer yer yabancısı olduğumuz kelimelerin kullanılması odaklanarak okumayı gerekli kılıyor.
11 öyküden oluşan eser hayal ile gerçek arası, sisli bir havada, aklın denetimli serbestliğe tabi tutulduğu bir anda yazılmış gibi. Doğa unsurlarının çokça yer almasına rağmen renkli çiçekler yok, gri bir hissiyat var.
Tavsiye ederim.
Bu kitabında yeni anlatım yollarını deneyen yazar başarılı olmuş mudur gerçekten bilmiyorum. Otorite sıradan okuyucu ise başarılı olmamıştır diyebilirim. Lakin benim anlamadığım, kapasitemin yetmediği bir durum mevcutsa söyleyecek söz yok... Ben bir iki öykü dışında beğenmedim. Sıkıldım en azından....
Faruk Duman'ın "Baykuş Virane Sever" adlı son hikâye kitabını okuduktan sonra neredeyse bütün eserlerini aldım. Romanlarından başlayayım dedim, ama sonra hikâyelerine döndüm. "Keder Atlısı" çok beğenilmiş, hatta ödül almış bir eser olarak başlamak için iyiydi. Okuyabildiğim hikâyelerinde yazarın son eserine kıyasla dilinin daha sade olduğunu düşündüm, bunu son eserinde cümleleri yarıda keserek kurduğu üslûbunu düşünerek söylüyorum. Keder Atlısı'nda da aynen Baykuş Virane Sever'de olduğu gibi hikâyelerin birbirinin devamı olup olmadığı tam anlaşılmıyor. Daha doğrusu bunu benim takip edemediğimi söylemem gerek. Okuduğum şeyin bana lezzet verdiğini, okumaktan keyif aldığımı, bunun bana estetik geldiğini görüyor, anlıyor; ama imgeleri takip edip yazarın gerçekte ne'den bahsettiğini, kurduğu dünyada neyin ne olduğunu anlayamıyorum; yalnızca ormanın, ağaçların, hayvanların ve iç seslerin iç içe girdiği, birbirini örttüğü bir dünya burası; isimler, varlıklar bazen kendileriler, bazense kendileri olmayan ve bence yazarın bildiği şeylere işaret ediyorlar. Muhakkak ki Faruk Duman'ın eserleri birden fazla okunmayı hak ediyor. Acaba yazarlar böylesine sislerin arasına karışmış, imgelerin büyüyüp büyüyüp herşeyi kapladığı eserlerinde bizlerden bu imgeleri açıklığa kavuşturmamızı mı istiyor, yoksa anlayamasak bile bu akışın keyfini alıp olabildiğince dahil olabilmemizi mi? Yoksa kendimizce anlamlar, dünyalar mı yaratabilelim istiyorlar?
Faruk Duman'ın hikâyeleri bana bunları düşündürdü işte. Diğer kitaplarını, yavaş yavaş, belki daha dikkatle, zaman içerisinde okumayı düşünüyorum.
Yeni yazarlara ve kitaplara açık biri olarak şunu söyleyebilirim ki Faruk Duman bambaşka bir tecrübe, bambaşka bir yazar; Keder Atlısı da bambaşka bir kitap. Sadece bir kitabını daha yeni bitirmişken alıştığınız öykü tarzını bir anda yıkabilecek bir yazar olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim. Kitabında yer alan her hikâyede farklı biçimsel
Keder Atlısı / Faruk Duman
Yazarın dili bilindik öykü dillerinden çok farklı... masalsı... şiirsi... tekerlememsi... Kırık, kesik, devrik, kopuk, yer yer kısacık cümleler.... böyle olmasına rağmen bütünlüklü, hayli derin ve bambaşka bir anlatım... Sırf bu sebeple kitabı iki hafta arayla iki kez okudum... Çünkü ilk okuyuşumdan aldığım haz bitmesin istedim... hani bazı şarkıları dönüp dönüp tekrar dinleriz ya, Keder Atlısı'nın öyküleri de benim için öyleydi... Bu duygum özellikle "Çok Önemli Bir Gün" bölümünde (hani şu yaylı arabaların anlatıldığı bölüm) tavan yaptı... Ne güzel, ne hoş anlatımdı o...