Freud’u severek takip ederken sonrasında bazı noktalarda eleştiriler getirerek ondan ayrılıp kendı ekolünü kuran Jung , psikoloji dünyasına çok değerli katlılarda bulunmuştur.
Bu kitap Jung’un kişilik gelişimi hakkındaki bulguları üzerine notlardan oluşur.
En önemli unsurun çocukluk deneyimleri ve çocuk ebeveyn ilişkisi olduğunu soyleyen Jung pedagojik açıdan ışık olacak bilgiler vermiş.
Gerek eğitimci gerek ebeveyn olarak cocuk yetiştirmenın en onemli unsuru ; ailenin ya da eğitimcinin çocuk üzerinde uyguladığı metodlardan ziyade , kendi dinamiklerini anlayıp onlar üzerinde çalışması. Bunları halledemeyen anne-baba, eğitimci çocuk üzerinde faydalı olamaz diyor. Çocuk; anne babanın bilinç dısı süreçlerinden de direkt olarak etkilenir. Bununla ilgili vakaları, kolektif bilinc altının nasıl çalıştığı anlattıgı bulgular taktire şayan.
Çocuktaki psişik rahatsızlıkları; geç öğrenen çocuk,psikopat çocuk, epileptik cocuk, psikotik ve nevrotik olarak ayırdıgı bu metinde , sebep sonuc ilişkisi kurulacak ve günlük yaşamdaki davranıslarımızı sorgulatacak bir cok veri var.
Rüyaların önemi, analiz seansları , bireysel eğitimde bilinçdısının onemi , nasıl çalıştıgını vakalarla anlattıgı kitabında son bölüm evlilik dinamiklerini olusturuyor.
Kolektif bilinçdışı demişken anima / animus kavramlarına da ufaktan değinmiş.
Beni çok açan bir kitap tavsiye ederim.
Ruh sağlıgı çalışanı, eğitimci, ebeveyn ve ya psikolojı okumaları yapmıs bu konuya ilgi duyan herkesin okumasını isterim.
