James Joyce , uzun zamandır merak ettiğim bir yazardı. Adını hep duyduğum, başka kitaplarda, başka yazarların bolca bahsettiği, öncülük ettiği akımla edebiyat konularında sık sık karşıma çıkan, - şimdi bizzat deneyimlediğim- efsane yazar..
Bu kitabıyla, başlarda hayli hayal kırıklığına uğradığım, devamında direndiğim ve hikayeyi bir yerinden yakaladığım için ' aferin bana ' deyip motive olduğum, ortalarda (yarı otobiyografik olduğundan bunu söylüyorum) James Joyce' un '' yapma bee, gözümde bütün -cool- luğun kayboluyor deyip sıkılganlıkla devam ederken, kitabın sonunda büyülendiğim, bol bol kurşun kalemimle çiziklediğim, notlar çıkardığım bir kitap oldu..
Şunu söylemeliyim, kolay bir kitap değil.. Edebiyata dair, sanat ve felsefeye(özellikle felsefeye dair) biraz altyapınız, bilginiz , ilginiz olmalı.
Herhalde Joyce'un tarzından olsa gerek, çevirmen;
İşba Etmek : açlığını giderme, doyurma (şahsen ilk kez karşılaşıyorum) mukavemet koefisyantı : dayanma katsayısı
gibi kelimeler seçmiş. Hemen anlaşılan, hemen zevk veren bir kitap kesinlikle değil.. zaman zaman iç bayıcı lakin yukarda bahsettiğim ilgi ve bilgiye sahipseniz birazcık da olsa, müthiş zevk veriyor.
aynı yazardan ara vermeden devam edeyim diyorum.
Joyce farklı bir insan..
önce bu kitabıyla başladım çünkü Pessoa'nın - Huzursuzluğun Kitabıyla aynı kapağa sahip - Resim : Umberto Boccioni: Bir Adamın Başının Dinamizmi
Özetle tavsiyemdir
