Avusturya dan yükselen aykırı ses Elfriede Jelinek, sert tepkilerle karşılaşan, tartışmalara yol açan, sansasyon yaratan, bazı eleştirmen ve okurlar tarafından kışkırtıcı, vahşi, müstehcen, saldırgan hatta kaba bulunan romanlarıyla tanınıyormuş. Gerçekler her zaman can acıtır. Ben yazarı fobisi dikkatimi çektiği için aldım. Kalabalık korkusu ve sosyal fobisi nedeniyle Nobel ödülünü bile almaya gidememiş. Törende video mesajı yayınlanmış.
Romanda Brigitte şehirde Paula köyde yaşayan iki kadın olarak karşımıza çıkıyor. Köyde ve şehirde sosyalleşmeyi, çalışma hayatını, evlilik kurumunu, ekonomik açıdan etkileri gözlemlerken kadınların kurdukları hayale adım adım yaklaşmalarını da izleriz.
Jelinek romanda anlatılan yerlerin sosyokültürel ve sosyoekonomik yapısına hakim olduğu için (çünkü orada büyümüştür. Fabrikalarda ve ormanda çalışanları gözlemlemiş ve yakından tanıma fırsatı bulmuş) romanın katı gerçekçiliği aşırı tepki almış. Kitabın ismine aldanmayın kitap bir aşk romanı değil. Vurgulanmak istenenler dışında hiç büyük harf yok. Tıpkı fabrikadaki üretim bandı gibi tıkır tıkır işleyen tekrar cümleleri köylü yada fabrika işçisinin tekrardan ibaret hayatını vurguluyor. Bu kitaptan öğrendiğim iki kelime oksimoron ve totoloji. Oksimoron; mantıken yan yana gelemeyecek iki kelimeyi veya olguyu yan yana getiriyor. Misal, ölümüne mutlu. sessizliğin sesi Totoloji; sözün gereksiz yere ek bir bilgi vermeden tekrar kullanımı. Misal, İnsanî insanlar. Sizlerde örnekle çoğaltabilirsiniz. Yazarın ortası yok ya çok seveceksiniz ya hiç sevmeyeceksiniz. Ben mi ? Sevdim
