Mıgırdıç Margosyan, Anadolulu Ermeni bir yazar. Diyarbakır/ Sur’da doğup büyüdüğü evin bulunduğu, ata yurdu olan sokağa , yani “ gâvur mahallesi” içindeki sokağa adı verilmek istenmiş fakat kendisi bunu reddetmişti. Şu cümlesiyle de bizim kadim devlet geleceğimizi özetleyivermişti : “ Burası Türkiye. Burada her şey bir gecede değişir . Bugün sokaklara adı verilenler yarın vatan haini oluverir.” Haklıydı da. Bu ülkede “ öteki” olmak ne demek, azınlık olmak ne demek bunu çok iyi biliyordu. Nitekim ailesi, akrabaları, tanıdıkları “ tehcir” i en vahşetiyle yaşamış. Göç yollarında çoluk-çocuk her aileden birileri can vermişti. Büyük kayıpları vardı. Büyük acıları vardı. Bizler gibi kahramanlık destanlarıyla, mutlu sonla biten masallarla büyütülmemişti. Tarihin yani hayatın gerçekleri anlatılmıştı ona ve bu gerçekler maalesef yaşanmış acı hikayelerden oluşuyordu.
Otobiyografik eseri olan “ tespih taneleri” de anlatılanlar Ermeni , Kürt, Süryani , Yahudi ailelerden oluşan “ gâvur mahallesinde” yaşanıyor. Diyarbakır şivesiyle konuşmaları aktardığı olaylar çocukluk yıllarından başlıyor ve çok hazin 6/7 Eylül olaylarıyla son buluyor. İlk aşkını da bu olaylarda kaybediyor. Tespih taneleri , tane tane dizilerek anlatılmış bir yakın Türkiye hikayesidir. Bir “ öteki” nin öyküsüdür. Biyografi okumayı severim fakat yer yer gözlerim yaşararak , yutkunarak okuduğum çok az biyografi eseri var. Kesinlikle okumanızı ve okutmanızı tavsiye ediyorum. Margosyan’ı bu yıl kaybettik. Ülkemiz ve edebiyatımız adına çok büyük bir kayıptır.
