Yalnızlar
Tarık BuğraYorumlar ve İncelemeler
Yokluk hiçleşmenin yanında nedir ki?
Başlarda karakterlerin psikolojik betimlemelerinin uzunca yapılıyor oluşu beni sıkmıştı. Öyle ki olaylar merkezde olmadığından kitapla ilgili heyecanımın da pek diri olduğu söylenemezdi. Ne zaman ki yarıya geldim kitabı elimden bırakamayıp bir gecede bitirdim. Kitap adından da ipucu verdiği gibi etraflarındaki insanlar içinde kişilerin nasıl ruhsal yalnızlıklara sürüklendiğini anlatıyor. Tamamen kendi verdikleri kararlardan dolayı doğup büyüdüğü yakın çevrelerinden kopuşlarının getirdiği, çektikleri eziyetler sonucunda toplumdan ayrışmışların ta içinde sakladıkları yalnızlıklarını 
Tarık Buğra 'nın usta kaleminden okumak bizi de kendi hayatımız üzerine önlenemez suretle düşündürüyor. Kitap bittikten sonra şunu anladım : Mutluluğu kendi içimizde saklamıyoruz doğrusu bu çok bencilce olurdu. Mutluluk onun ameleliğini yapanları kendiyle mükafatlandırır ve bu da saadeti arayan ruhların birbirini anlamasıyla sağlanır.
Kitabın adı ile konusunu pek bağdaştırmadım doğrusu. Daha Farklı şeylerden bahsediyordu bence. Belkide ben anlayamadım...
Kitaptaki en ilgi çekici karakter Doktordu bence. (#127733961) Bu alıntı nasıl bir insan olduğunu anlatıyor. Çok garip değil mi? Böyle bir insan gerçekten olabilir mi ki? Gerçi zaten bunun tam olarak böyle olmadığını konuşmalarından anlayabilirsiniz. Bu yüzden onu tanımlamak için bu alıntı daha doğru olacak. (#127733978) Mesela insanların değer yargılarını değiştirmek için, küçümsemek için Farklı değer ölçülerinden yararlanıyor. Onlardan yararlanması bile kendine has bazı değerlerin olduğunu ortaya çıkarıyor. Ve bu karakterimizin bir diğer özelliği de çok güzel insan analizi yapabilmesi. Özü tanımış gibi. Ama çok uçuk fikirleri de var. Ve bu fikirlere de güzel cevaplarlar veremiyor çevresi. Bu yüzden korkarım okuyuculardan bu fikirlerden etkilenecek olanlar vardır.
Kitabın asıl konusu bahsettiğim doktor değil aslında. Ama en zevkli kısmı oydu bence. 
Kardeşimin Hikayesi kitabında da çok farklı bir karakter vardı. Duygusuz insan. Onu hatırlattı. Bu tür karakterler belki gerçek hayatta olamayacaklar ama bize normal bir düzenin içinde kolaylıkla göremediğimiz şeyleri gösteriyorlar.
Yazarın değerler konusuna özel bir ilgisi olduğunu düşünüyorum. 
Osmancık kitabının başında da bu konuyla ilgili bir kısım geçiyordu. Oda çok dikkatimi çekmişti.
Maalesef kitapta alkol ve sigara çok meşrulaştırılmış. Bunlara karşı biri olarak buna üzüldüm açıkçası.