2 Dünya Savaşı'nda İngilizlerle birlikte savaşan Kosmas, savaşın sonlarına doğru Kudüs'tedir. Bir gün bir kahvehanede otururken portakal rengi elbiseli, sarı kıvırcık saçlı bir kadın görür. Bu kadın, insanlık dışı savaşın içinden ona insani olan tek şey gibi görünür. Kadının peşine düşer ve onunla tanışır. Görür görmez ona bağlanır ve bu genç Yahudi kadınla evlenir.
Savaşın sonunda Kosmas, karısını da yanına alarak memleketi Girit'e geri döner. Tüm kalbi ile nefret ettiği, sevdiği ve korktuğu babası ölmüştür Kosmas'ın. Üstelik eşinin, Ortodoks ailesi tarafından nasıl karşılanacağına dair derin endişeleri vardır.
Memlekete döndüğünde babasının ölümünün yanı sıra dedesinin de ölüm döşeğinde olduğunu öğrenir. Yunan ruhunun cisimleşmiş hali olan dedesi ile görüşür Kosmas. Dedesi onun içindeki atalarından kalma ruhu uyandırmıştır. Kosmas, bir köşede lirik yazılar yazmaktan fazlasını yapmak gerektiğine inanarak dedesinin yanından ayrılır. Artık bir misyonu vardır: Dünyanın her ülkesinden aydınlarla bir kardeşlik ülküsü yaratmak. Ancak Kosmas, yolculuğunun sonunda pelteleşmiş aydınlar kitlesi ile karşılaşır.
" İyi yaptın; söylediklerin de boşa gitti. Bütün dünyada bu aydınlar soyu cehennemin dibinde bulunurlar. Cehennemin dibinde oldukları yerden bağırır dururlar: Ben! Ben! Ben! Ve başka da bir şey diyemezler, onların cehennemi de budur. S. 157 "
Oldukça dikkat çekici bir eserdi. Kitap yazarın ölümünden çok çok sonra gün yüzüne çıkmış ve yayımlanmıştır. Keyifle okudum, tavsiye ederim.
Nikos Kazancakis ustalığı tartışılmaz bence.Edebiyat Nobelini 1 puanla 
Albert Camus'a kaptırmasının sebebini ben kiliseyle olan kavgasına bağlıyorum.
Yokuş romanı, yazarın daha önce okuduğum 
Kaptan Mihalis romanının devamı sanki...kitap 3 bölüm Girit, İngiltere ve Yalnızlık olarak.
1.Bölüm: 2. Dünya Savaşı sonrası yıkım, insanlık dramı içinde, Giritli
