…
İyi nsan, başkalarının sevinciyle sevinen, üzüntüsüyle de üzülen insandır.
Kötü insan, başkalarının üzüntüsüyle sevinen, sevinciyle de üzülen insandır.
Özgür irademiz sandığımız şey, aslında genlerimizin belirlediği içgüdülerimizden ve çevremizin koşullandırdığı alışkanlıklarımızdan ibaret değil midir?
“Kimsenin kimseyi önemsemediği, herkesin tatmini, kendi başarılarında değil, çevresindekilerin başarısızlıklarında aradığı bir toplumda,başka insanları önemseyen bir kişilik hiç kuşkusuz sıradışıdır…”
“İnsanları seveceksiniz.
Ama karşılıksız seveceksiniz.
Çünkü insanoğlu çiğ süt emmiştir.
Çünkü insanoğlu vefasızdır.
Çünkü siz insanları severken, onlar size her türlü kötülüğü ve kalleşliği yapacak.”
“Herkesin kabalaştığı, bencilleştiği günümüzde, tek bir teşekkür ederim veya lütfen sözcüğü ve bu sözcüğün bilinçli kullanımı bile sizi sıradışı bir kimliğe kavuşturabilir ve öteki insanları çok etkileyebilir.”