…
İyi nsan, başkalarının sevinciyle sevinen, üzüntüsüyle de üzülen insandır.
Kötü insan, başkalarının üzüntüsüyle sevinen, sevinciyle de üzülen insandır.
“Kimsenin kimseyi önemsemediği, herkesin tatmini, kendi başarılarında değil, çevresindekilerin başarısızlıklarında aradığı bir toplumda,başka insanları önemseyen bir kişilik hiç kuşkusuz sıradışıdır…”
“İnsanları seveceksiniz.
Ama karşılıksız seveceksiniz.
Çünkü insanoğlu çiğ süt emmiştir.
Çünkü insanoğlu vefasızdır.
Çünkü siz insanları severken, onlar size her türlü kötülüğü ve kalleşliği yapacak.”
~
Her ne pahasına olursa olsun evlenmek, anne olmak, bedeli çok yüksek olacaksa, sizi mutlu kılmak yerine mutsuz edecekse, niçin bir zorunluluk olsun ki?
~
Özgür irademiz sandığımız şey, aslında genlerimizin belirlediği içgüdülerimizden ve çevremizin koşullandırdığı alışkanlıklarımızdan ibaret değil midir?