"İki Dünyanın Uçurumu"
"Ölüm duygusu olan insanla bu duyguya hiç sahip olmayan arasında, iletişimi mümkün olmayan iki dünyanın uçurumu açılır; bununla birlikte ikisi de ölür; fakat biri ölümünden habersizdir, ötekiyse bunu bilir; biri sadece bir anda ölür, ötekiyse sürekli ölmektedir."
Sayfa 18Kitabı okuyor
Nesini sevecekti ki yaşamın?
Sayfa 354Kitabı okuyor
"Sıkıntı, kendi kendine yarılan zamanın içimizdeki yankısıdır."
Sayfa 21Kitabı okuyor
Canına yandığımın , insan ne kadar istemezse istemesin, başka türlü ifade edemiyordu: bu dünya düpedüz şaşırtıcı bir biçimde gerçekti.
Sayfa 181 - Gerçeklikle temas.Kitabı okuyor
Bu yüzden mi insanlar “belki” derler, “evet” demek istedikleri ama sizin bunu “hayır” olarak düşünmenizi umdukları, fakat aslında söylemek istedikleri, ‘Lütfen daha sonra bana bir kez daha, sonra bir kez daha sor’ ,olduğu halde?
Sayfa 23Kitabı okudu
ölmek istiyorsam, kendimi niçin kurtarıyorum?
Sayfa 192Kitabı okudu
acılar
beni
daha iyi bir insan yapmadı.
bana
hiçbir şeyi çantada keklik saymamayı
öğretmedi.
ve
birine aşık olmaya korkmaktan başka bir şey
vermedi.
ben,
arızalı bir insan olmak için
fazlasıyla gencim
ve zamanda geriye gidip
kendime, çocukluğumu geri verebilecek
olsaydım
bunu
yapardım.
Sayfa 104Kitabı okudu
Onun sorunu kulaklarıylaydı. Çok fazla duyuyordu. Söylenmeyenleri dahil her şeyi!
Kendisinin arkasından konuşacak tek insandı yeryüzündeki.
Ve aniden,
sanki
vücudum artık
benim değil
benim dışımdaki
herkesindi.
Sayfa 33Kitabı okudu
"Etrafımıza saçtığımız kelimeler oranında ölürüz."
Sayfa 24Kitabı okuyor