On-dört yaşlarımda istanbul izmir Ankara da tek başıma gezerken kormak nedir bilmezdim, korkmak için neden yoktu. aradan ottuz yıl geçti şu an korkuyorum, dışarısı hakikaten tehlikeli, sokak duygusuz saldırgan Merhametsiz Şefkatsiz psikopat yatağı oldu. Polis kendi kendilerini ve akrana tanıdık torpilli olanları koruyor.
Yedi tepeli şehrimde
bıraktım gonca gülümü.
Ne ölümden korkmak ayıp,
ne de düşünmek ölümü.
Sayfa 77 - KARLI KAYIN ORMANINDAKitabı okudu
6 Şubat'tan geriye kalan ne mi kaldı
Altı şubattan geriye ne kaldı? Mahir Ünsal Eriş'in hemen hemen bütün kitaplarını okudum. Hikâyelerinde direkt ya da dolaylı yoldan deprem geçiyordu. Ve bu benim çok dikkatimi çekmişti. Hatta bir kaç arkadaş ortamında "99 depremi nasıl bir travma ki yazarda sürekli bahsetmiş." dedim. Abartıyor mu diye de içimden geçmedi değil hani. Ve aradan yıllar geçmiş olsa da böyle bir felaket insan da enkaz bırakıyordu maalesef bir de abartı olmadığı gerçeğini. Kendimi bildim bileli babam, Kahramanmaraş'tan çok büyük bir fay hattı geçiyor harekete geçerse, Maraş falan kalmaz derdi. Çok şükür bizim yaşadığımız güzel şehrimiz ufak tefek yaralarla atlattı. Fakat hep cenaze geldi maalesef mezarlığın birden dolması kaldı mesela. Kiminle konuşsak ailesini, akrabasını, komşusunu, arkadaşını kaybetmişti eksik bir yan kalmıştı mesela. Her konuşmanın sohbetin en mutlu olduğumuz anın sonunda depremli cümleler kalmıştı mesela. Birbirimize "artık depremi konuşmayalım." sözünü tutamamak kaldı mesela. Avizelerden nefret etme, elektrik kesintisine çığlık atma kaldı mesela. Montlar başucunda, gözlükle uyuma kaldı. Yoldan hızlı geçen bir araba görünce gözlerimizde tedirginlik kaldı. Google'dan en çok aranan son depremler, hava durumuna bakma kaldı. Rüzgarla karışık sağanak yağmurun yediden yetmişe deprem getireceğine inanmak kaldı. İş makinelerinden hele hilti sesinden korkmak kaldı. Yara bere İçindeyim şarkısını duyunca gözlerden akan yaşlar kaldı. Kaldı, kaldı... Onlarca insanımızın acısı, yaşanan travmalar enkaz gibi içimizde kaldı.
Karlı kayın ormanında / Nazım Hikmet
Karlı kayın ormanında
yürüyorum geceleyin.
Efkarlıyım, efkarlıyım,
elini ver, nerde elin?
Ayışığı renginde kar,
keçe çizmelerim ağır.
İçimde çalınan ıslık
“Külün ateşten korkmak için bir sebebi kalmamıştır.”
Sayfa 379Kitabı okudu
"Asktan korkmak yaşamdan korkmaktır ve yaşamdan korkan herkes dörtte üç ölmüş demektir."
Sayfa 36Kitabı okudu
Ölü seni :)
"Aşktan korkmak yaşamdan korkmaktır ve yaşamdan korkan herkes dörtte üç ölmüş demektir" diye yazmıştı Bertrand Russell.
Korkmak, sağlıklı olmak demektir. Ölüm korkusu yaşamaya yardımcı olur.
Sayfa 233Kitabı okudu
Gençliğine üzülmek bir işe yaramaz
ne de yaşlılıgu kötülemek
ne de ölümden korkmak
yaşamın senin içinde yaşamakta olduğun gündür yalnızca o
avut kendini öyleyse mutlu ol ve hazır ol çekip gitmeye
Dünyaya uyanık gözle bakan kişi yaşamının çürüyüp giden bir tohum olduğunu gözler kuşkusuz.
yalnızca özgür bir ruh üstünde mutsuzluktan başka bir şey bitmeyen çayırlardan vazgeçip,sonsuzluğun kokusunu içine doldurmayı bilir
Sayfa 359Kitabı okudu
Dünya'da olmak korkmak demekti.
Sayfa 34Kitabı okudu
Korkmak
Korktuğun için utanma. Korkmak bir sağduyu işaretidir.. Hiç bir şeyden korkmayanlar sadece aptallardır.
Sayfa 312Kitabı okudu
"Aşktan korkmak yaşamdan korkmaktır ve yaşamdan korkan herkes dörtte üç ölmüş demektir" diye yazmıştı Bertrand Russell. Ama Bertrand Russell'ın evlilik ve gönül ilişkilerinin sayısı, yediği sıcak akşam yemeklerinin sayısından fazla olduğu için, belki de bu konuda onun sözüne güvenilemezdi.”
Sayfa 36 - Domingo YayınlarıKitabı okudu
“Allah’tan korkmayıp mahlûktan korkmak ilim ve diyanette lâyık mıdır?”
Sayfa 95Kitabı okudu
Vermeye Dair
ve nedir ihtiyaç endişesi, ihtiyacın ta kendisi olmaktan başka?
asıl susuzluk,kuyunuz ağzına kadar korkmak değil midir susuz kalmaktan?
