272 syf.
·
Puan vermedi
Sloane sarsılmaz bakışlarını üzerimden ayırmadı. “Senin olayın ne, tatlı oğlan?”
“Benim olayım mı?”
“Beni duydun. O ahmağın evine çıkageldin, beni kafesinden kurtardın, evini yaktın ve beni kaburga yiyip bira içmeye çıkardın. Ama hâlâ senin hakkında hiçbir şey bilmiyor sayılırım. Yani, senin olayın ne? Neden Briscoe’nun evindeydin?”
Omuz silktim. “Uzuvlarını parçalamaya ve acı verecek derecede yavaş ölümünün tadını çıkarmaya gelmiştim.”
“Neden o ama? Boston’dan biraz uzağız. Eminim sizin oralarda da eğlenebileceğin pek çok serseri uyuşturucu satıcısı vardır, tek bir adam için bu kadar uzağa gelmene gerek yoktu.”
Ağır bir sessizlik havayı yoğunlaştırdı, ikimiz de ağzımıza götürdüğümüz kaburgalarla donakalmıştık. Sloane’un yüzü düşerken dudaklarıma kurnaz bir gülümseme yayıldı.
“Benim kim olduğumu kesinlikle biliyorsun.”
“Aman Tanrım.”
“Biliyorsun. Kendi bölgemde ne avlamaktan hoşlandığımı biliyorsun. Ne kadardır hayranımsın?”
“Tanrı aşkına, kes.”
Sloane büktüğü bileklerinin arkasına alnını yaslarken kıkırdadım, “Hangisi favorindi?” diye sordum. “Derisini yüzüp Griffm’s Wharf’taki geminin pruvasına astığım adam mı? Peki ya vinçten sarkıttığım adama ne diyorsun? O epey popüler oldu.”
“ En kötüsü sensin anladık tamam.”
Okur Takip Önerileri
Gölgelerin dışına doğru eğildiğimizde Autmun’un evin yan tarafından son hız dolanıp doğrudan ahıra doğru koştuğunu gördük. Bir saniye sonra görüş açımızda Harvey belirdi, iki eliyle tuttuğu elektrikli testereyle kadını kovalıyordu.
Ağır, tıknaz vücuduna rağmen Autumn çıplak ayakları ve bacaklarıyla çerçöpe takılıp sendelerken ona gitgide yaklaşıyordu.
Kendimizi yine gölgelere gizledik ve Rowan bana yıkıcı, vahşi bir sırıtışla baktı.
“Hemen döneceğim, Karakuş.”
Bir eliyle ensemi kavrayıp hızlı bir son öpücükle dudaklarını benimkilere bastırdı ve ardından baltasını yerden almak için beni bıraktı.
“Ne yapıyorsun?” diye tısladım.
Rowan baltanın sapını omzuna dayadı ve bana göz kırpmadan önce ofladı. “Benim kızımın canını yaktığı için intikam alıyorum elbette.”
Damarlarıma öfke akın etti.
Bir adım geri çekildim, odada etrafıma bakındım ve son çare olarak ellerimi kullanmak zorunda kalmadan önce kahrolası duvarını yıkabileceğim bir şeyler aradım. Gözlerim komodini buldu ve oraya takıldı.
Eğer cansız nesnelerin duyguları olsaydı, yatağın yanındaki pirinç lamba altına sıçıyor olurdu.