Aysel

Kendimi ona o kadar yakın hissediyordum ki, sanki onun yerinde ben vardım ve o benim kişiliğimin bir başka cisimde görünüşü idi...
Reklam
Kalabalığın içinde insan tektir, Kendi kendine kalınca yapayalnızdır...
Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar...

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Gelecek, geçmişin bok yemesinden başka bir şey değildir zaten biliyorsunuz; ne yaparsak yapalım, bir mucize olmadığı sürece bu gerçeği asla değiştiremeyiz...
Yaşam ve Ölüm
Yaşamak, kendisi olabilmeyi ve yaşama etkin bir biçimde katılabilmeyi tanımlar. Bu, insanın kendi sorumluluğunu, bir başka deyişle hayatına anlam katma sorumluluğunu içerir. Sorumluluğunu üstlenen kişi özgürdür. ÖZGÜR insan daha az korkar, onun için sevebilir!..
Sayfa 159Kitabı okudu
Reklam
Yalnızlık
Bir insanın kendi gerçeklerini algılayış biçiminde diğer insanların onun hakkında söyledikleri ve düşündüklerinin payı oldukça önemlidir... Dolayısıyla, bir insanın kendi benliğini ne ölçüde diğer insanların görüşlerine göre değerlendirdiği, o insanın yalnız kaldığı zaman yaşayacağı korkunun oranını belirleyen en önemli etmenlerden biridir...
Sayfa 109Kitabı okudu
Anne-Baba ve Çocuk
Çevreye güven duyma ile kendine güven birbirinden farklı olgular değildir. İnsan kendine güvenirse, diğer kişilerden de korkmaz. Diğer insanlardan korkan biri ise çaresizlik duyguları yaşar. Bir insanın kendine güvenmesi çocukluk yıllarında çevresine duyduğu güvenle başlar...
Birey ve Toplum
Toplumların politik bir düzen oluşturmasında başlıca etmen savaş olmuştur. Başlangıçta insanın doğal bir savaş içgüdüsü yoktu. İlkel gruplar barış ve sükûn içinde yaşamışlardı...
Sorumluluk duygun yoksa hak talep edemezsin. Çünkü hakkın temelinde sorumluluk vardır...
Reklam
Dengeliysen yıkılmazsın ama insan da dengesini tek başına kuramaz...
Adam o sırada insan selinin kargaşası içinde orada kadından başkası yokmuş gibi hissediyordu; zamanın ve mekânın dışına çıkmış, tutkulu bir uyuşukluğa kapılıp kendinden geçmişti...
Herkes tarafından sevilmeye ihtiyacım var. Aksi takdirde kendimi terk edilmiş, kovulmuş, dışlanmış, cesaretim kırılmış hissediyorum. Biliyorum, bu çok aptalca. Ama yalnızca sevildiğim zaman yaşayabilirim...
Çöken bir kentin ortasında yapayalnız kalmışım da kendimden başka tutanacak dalım yokmuş gibi dehşete düşüyordum...
Sayfa 170 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Derken, yüzü yüzümde kalakaldı... Artık kendinden ve bulunduğu mekândan öyle uzaklaşmıştı ki, ağzımı açıp bir şey sormaya, elimi kıpırdatmaya ya da kirpiklerimi kırpmaya çekiniyordum. Yalnızlığımı paylaşan yapayalnız bir canlıydı o çünkü; ulaştığı ufka gölge düşürmeden sessizce beklemeliydim...
Sayfa 143Kitabı okudu
52 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.