Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.13
Pınar Koç
Pınar Koç
@nonsentiva
Uluslararası İlişkiler
Ankara
Hatay
105 okur puanı
Kasım 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Ender, Nihal ve Çetin
Yazarın iki kitabını da 15 gün içinde okudum ve Barış Bey'in kalemine hayran oldum.
Bizim Büyük Çaresizliğimiz'i açık arayla beğendim tabiki. Daha olay ve zaman merkezliydi. Fakat Tarihi Kırıntılar'a da haksızlık edemem. Daha zaman ve mekân kavramının eksenden çıktığı bir türdü ve bir yarım kalmışlıkla bitmişti sanki. Bizim Büyük Çaresizliğimiz de ise, tamamlanmışlık hissiyatı daha baskındı. Konunun Ankara'da geçiyor olması, yazarın sıradan durumları bile betimlemeye kazandırması, karakterlerin ruhsal biçimlenmelerini hissetmemiz... İlgimi uyanık tutacak ayrıntılar... Hepsi bu kitabı çekici kılan unsurlardı benim için. Konusu, iki yakın arkadaşın aynı kıza aşık olması. Ama düşünün yazar bu basit konuyu öyle bir çevirmiş ki...
Eğer edebiyat seviyorsanız, sanatsal cümlelerin derinliği sizi etkileyebiliyorsa tavsiye edebileceğim bir kitap.
Kısa ama idrak etmek için yoğun bir anlatıydı. Dil bakımından değil, konu bakımından bir yoğunluktu bu... Yer yer karmaşık gelebilen analizler; grafik tablosu ve araştırma sonuçları ile zenginleşmişti. Anlatı'nın ilk sayfaları ve son sayfalarını daha akıcı, ortasını daha durağan buldum. Konu bakımından ise; siyasi eşitlik teriminin mümkün kılınıp kılınmayacağını ve bu terimin yaşam kalitesi, kültür ve gelir seviyesi gibi ölçütlerle bağdaştığını göstermiş. Çeviri ile ilgili de, bütünsel anlamda hoşnut olsam da spesifik olarak hoşnut olmadığım noktalar olduğunu söyleyebilirim.
Genel olarak kitabı beğendim. Politika ile ilgilenen veya siyasal bilimlerle uğraşan insanlara tavsiye ederim.
Uykuların Doğusu
Hasan Ali Toptaş'ın satırlarını okumayalı yıllar olmuş. Kendi evimden çıkıp aile evine gelip de eski kitaplarımı karıştırmasam okuyacağım yoktu belki de...
Neyse gelelim Uykuların Doğusu'na. Bana sanki roman okumuyormuşum da, rastgele Hasan Ali'nin roman eskizlerini okuyormuşum gibi hissettirdi başlarda. Zaman ve mekân kavramından bağımsız, belli bir olay örgüsü olmayan, yazarın hayal gücünü direkt olarak yansıttığını düşündüm. Fakat ilerleyen sayfalarda daha bağlayıcı noktalara evrildi.
Anlatış tarzı değişik gelebilir; yazar bir rüya tasvir etmek istemiş de hayal gücüyle bu tasviri zenginleştirmiş gibi. Cümleler birbiriyle bağlantılı, nereye gidecek bu anlatı diyerek kendini okutuyordu. Ama bütünsel anlama yaklaştırmıyordu. Kitabı bitirdiğimde ancak raylar yerine oturdu.
Çehov, romanda bir silahtan bahsediliyorsa sonunda o silah patlamalıdır der. Fakat Hasan Ali'nin silahları patlamıyor, evriliyor. Evrile evrile başka konulara taşınıyor. Söz sanatlarını, benzetmeleri ve betimlemeleri muazzam olsa da bir çırpıda okunabilecek bir kitap değil; sindire sindire okunacak bir kitap.
Okur Takip Önerileri
Öncelikle kolay okunan tarzda bir kitap değil. Derin ruh ve psikoloji analizleri içeriyor. Bu bağlamda yoğun bir kitap olduğunu söyleyebilirim. Ayrıca yazarın dili, üslubu çok güzeldi, eski türkçe ile zenginleştirilmişti. Neredeyse her sayfa altında anlamını bilmediğimiz bir ya da birkaç sözcüğün manasına yer verilmişti. Fakat ben olayların kurgusunu sevemedim. Hatta sonunda ne olduğunu tam anlayamadım. Yer yer kafamda soru işaretleri de oldu. Karakterlerin kurgusu ise oldukça sağlamdı. Hikaye sırasıyla belli karakterlerin merkezinde ilerliyor. Bu sayede onlarında fikirlerini ve hislerini ayrıntısıyla öğreniyoruz. Son olarak; olayların yeterince baskın olmamasına rağmen karakterlerin bu kadar baskın olması belki yazarın ulaşmak istediği sonuç olabilir diye düşünüyorum. Kitabı çok iyi anlayamasam da, karakter tahlilleri beni tatmin etti. Genel olarak kitabı sevdim. Tavsiye ederim.
Sayısız kez incelenmiş, yorumlanmış, hakkında türlü şeyler söylenmiş bu eserle ilgili bende birkaç söz söyleyebileceğimi düşünerek yorumuma başlıyorum. Öncelikle kitabı okurken herhangi bir anlam bulanıklığı, türkçe bozukluğu vs. ile karşılaşmadım. Bu sebeple çevirisinin iyi olduğunu söylemek isterim. Kitabın kendisine gelecek olursak, kahramanları hayvanlardır ve kendilerine kötü muamele eden insanlara isyan edip, onları çiftlikten kovarlar. Kendi yönetimlerini ele geçiren hayvanlar zamanla daha zeki olanlar tarafından kandırılıp, adım adım köleleştirilmişlerdir. Ne yazık ki, bunun farkında bile değildirler. Kitaba ilk başladığımda; bir arkadaş, geçmişin eleştirisi olmasına rağmen günümüzle de benzerlikleri olduğunu söylemişti. Ne kadar haklı olduğunu şimdi anlıyorum. Aslında sadece geçmişte değil günümüzde de daha zeki ve kurnaz olanlar diğerlerini uyutup haksız kazançlar elde ediyorlar. Bu sebeple kitabın insanları sorgulamaya yöneltebileceğini, daha farklı düşünce yolları kazandırabileceğini de eklemek isterim. Okumayan herkese tavsiye ederim.
Bu kitabı okurken; sanki dedemiz, tüm görüp geçirmişliğiyle karşımızda duruyor ve başından geçenleri, " eskilerde böyleydi, şöyleydi... " edasıyla anlatıyormuş da, hiç bir ayrıntıyı kaçırmamak için onun gözünün içine bakarak dinliyormuşuz gibi hissettim. Tadı damağımda kalarak okudum. Beni çok eskilere, bilmediğim yerlere götürdü.. Benim için, Mustafa Kutlu' nun kitaplarını diğer Türk Edebiyatı yazarlarından ayıran en temel özelliği, üslubu ve bu insanın nereden geldiğini unutmamasını sağlayan yöresel dili. Bitirince diyorum ki; vay be, nereden nereye gelmişiz...
Öncelikle, kitabın kolay okunur tarzda olduğunu söyleyemem. Hatta bazılarınız katılmayabilir ama gereksiz detaylar da mevcuttu. Belki de çevirisinden kaynaklıdır.. Konunun işleniş biçimini ve olay örgüsünü beğendim. Bunun haricinde verilen anafikir gerçekten büyüleyici bir etki bıraktı diyebilirim. Mükemmel' in aslında o kadar da mükemmel olmadığını anlatan değerli bir yapıt. Yazarın kötülüğü, negatif olguları ve insan ruhunun derininde bulunan dile getirilemeyecek gerçekleri, bu kadar açık ve korkusuzca dile getirmesi de ayrıca takdire değer.
Kitabın ilk başta vıcık vıcık bir aşkı anlattığını düşündüm fakat sayfaları çevirdikçe kendimi mide bulandırıcı bir soykırımın içinde buldum. Bosnalılara yapılan dehşet verici tecavüz, taciz, işkence ve kötü muamele anlarını o kadar ayrıntılı anlatıyor ki, benim bile kanım dondu. Okurken, işkencelere izin veren kendi hemcinslerimden utandım. Bu vahşete sessiz kalan devletlerden de utandım. Ama en çok uluslararası ilişkiler öğrencisi olduğum halde bu tarihi bilmeyen, bosnalıların sırf müslüman olduğu için ezildiğini bilmeyen kendimden utandım...
Artık bu konu ile ilgili daha fazla araştırma yapmayı kendime borç bilirim.
Üzülerek söylemeliyim ki, kitabın sonunu beğenmedim. Bu şekilde bitmeyi hiç haketmedi...
Olaylar, nazi Almanyası zamanında yaşayan 9 yaşındaki bir kızın merkezinde şekilleniyor. Sürükleyici bir anlatımı var. Aralardaki minik başlıklar sayesinde kitabın ilerisine dair ipuçları edinebiliyoruz. Bu da heyecanı daha çok artırıyor ve sayfaları çevirdikçe ister istemez daha fazla beklenti içinde oluyorsunuz. Bu sebeple isterdim ki, sonu daha tatmin edici olsun... Kızın yaşanan büyük olay ile nasıl başettiğine vs. de değinilebilirdi mesela.
Aslına bakarsanız bu kitap, Hüseyin Rahmi'nin okuduğum ilk kitabıydı. Ama son olmayacağını da söyleyebilirim..
Yer yer diyaloglar şeklinde ilerleyen bu kitabı, özellikle üslubu ve nazik anlatımı yönünden çok beğendim. Hatta bu naif anlatımı beni benden aldı; okurken akıp gitti. Sadece İrfan Bey' in konferans sayfalarını okurken, bütünlüğü yakalayamadığım ufak tefek yerler oldu. Bunun haraicinde genel anlamda iyi bir kitap okudum diyebilirim. Yer yer anlamını bilmediğim kelime ve kelime öbekleri olsa da onlar da sayfanın altında açıklanmıştı. Ama bu kelime ve kelime öbekleriyle birlikte, karakterlerin kendilerine özgü orjinal havası oluşmuştu.
Öncelikle bölüme yeni başlayacak bir Uluslararası İlişkiler öğrencisi için, yani benim gibiler için, önemli kaynaklardan biri diyebilirim...
Bu alanda okumuş ve bu alanda çalışan önemli kişilerin görüşleri, röpörtajlar halinde bir araya getirilmiş. Ve bölümle alakalı olarak aklımızdaki sorulara büyük oranda cevap verebiliyor. Fakat her röpörtajda aynı sorular sorulduğundan olsa gerek, akıcı bir kitap olduğunu söyleyemem. Ki zaten bu tip öğretici metinlerde akıcılık aramak ne derece doğru olur tartışılır..
Açıkçası kitabı arkadaşımdan ödünç aldığımda, ''herhangi bir sürükleyiciliği olmayan, metrolarda sıkılmamak adına okunabilecek bir yapıt'' olduğunu düşünmüştüm. Sonuçta kısa öykülerden oluşuyordu ve bu bağlamda sürükleyicilik bekleyemezdim. Yazarın bir edebiyatçı olmadığı gerçeğini de göz önüne alarak, beklentimi oldukça düşük tuttum. Ama kitabı okudukça sayfaları ardı ardına çevirdim. Ve okudukça daha fazlasını öğrenmek istedim. Sonunda sadece metrolarda değil, her gittiğim yerde okur oldum.. Bu bağlamda; kitap bana en çok önyargılarımla hareket etmemeyi öğretti. Bir doktora göre oldukça iyi yazabildiğini düşündüğüm Irvin Yalom' a teşekkür ederim...
Her insanın okuması gereken gerçek bir hazine...
Yeterki isteyin, vazgeçmeyin ve sonuna kadar mücadele edin!Hayat hedeflerimize mutlaka ulaştırıyor.Hatta öyle bir ulaştırma ki bu; mücadele ettikçe, hedeflerimizi gerçekleştirmemiz için tüm evren işbirliği yapıyor.
Okuduktan sonra ister istemez hayata bakışım değişiyor, daha umutlu bakıyorum ve daha güçlü hissediyorum.
Yazar daha çok kelimelerin soyutluğundan yararlanmış, eylemden çok düşünce aşılıyor.Dili sanatlı olmasına rağmen, akıcılığını etkilemiyor, ve okura gerçeklik hissi veriyor.
Ve son olarak, bu kitabı iyiki okumuşum diyebilirim.
Afganistanın Kıvılcımları...
Savaşın ortasında kalan, yakıp yıkılan, yağmalanan, Afganistan' ın etkileri altında kalan insanların mücadelesi...Irkçılık adı altında yaşanan korkutucu insanlık dramı...
İki arkadaş, birbirine bağlı, birbirini seven iki çocukluk arkadaşı...ve hayatın aralarına soktuğu nifak tohumu...
Mutluluk herşeyin dört dörtlük olmasıyla tamamlanmıyor bazen.Tamamlanması için, bir çocuğun acılarını dindirmek gerekiyor belkide...Eminimki sizde okurken bunu güçlü duygularla hissedeceksiniz.
Bu roman hem bilgi hazineme birçok katkıda bulundu, hemde fikirlerimin gelişmesini sağladı.Karakterlerin tamamen halkın içinden oluşu, romanın samimiyetini yoğunlaştırıyor.Dilini oldukça yalın bulduğum bu kitabı okuduğum için mutluyum...
Önyargının insan yaşamını nasıl bu kadar kolay söndürebildiğinin somut kanıtı...
Bir anne...Önyargısına kurban giden gencecik bir oğul...Yanlış anlaşılmaya müsait masum bir ilişki...
İlk bakışta, döneminin, vıcık vıcık aşk ürünü kitaplardan biri sanılsa da, değil.Bu sadece bir önyargı.Önyargının esiri olan insanların, çevre unsuruyla ve tecrübesizle birleşerek, nasılda tehlikeli olabileceklerinin, en yakındakilerine bile bilinçsizce zarar verebileceklerinin açıkça kanıtı.
Olayı farklı kesitlerle aktarma tekniğini, akıcılıkla birleştirmiş Elif Şafak.Ve bence bu roman yazarın en başarılı yapıtı.Yalın bir dille yazılmış olması okunurluğunu yükseltiyor.
Tavsiye edebilceğim romanlardan biri...Pişman olmayacağınızdan eminim.
Sürükleyici bir polisiye romanı ...
Genel olarak polisiye sevmem.Bu romanı, benden yaşça büyük bir sözelcinin tavsiyesiyle okumaya başladım.Ve şu anda söyleyebilirim ki; iyiki bana bu romanı tavsiye etmiş.İstanbul' un kenar mahallelerinde çürüyen insanları başarılı olarak tasvir eden yazar, öyle akıcı bir üslupla anlatmış ki , sayfaları her çevirişte, merak duygusu biraz daha kamçılanıyor.Ve kitap bittiğinde bile; Beyoğlu' nun etini satmaktan başka çaresi olmayan kadınlarını, hiçbir suçu olmayan çocukların nasılda acımasızca öldürüldüklerini, tek dertleri kolay yoldan para kazanmak olan kabadayıları unutamıyorsunuz.
Bir semt, sadece bir romanla, nasıl bu kadar iyi tasvir edilebilir ve olaylar nasıl bu kadar güçlü olarak, okuyucunun zihninde canlanabilir ...
Ve eminolabilirsiniz ki, romanı okuyunca bu sorunun yanıtını en iyi şekilde bulabileceksiniz.
Bu roman, edebiyat proje ödevimdi ve hiç böylesine güzel bir proje ödevi almamıştım...
Kurt Seyt Shura yaşanmış bir hayat hikayesi.Hemde yazarın dedesi tarafından...Bir aşk...Belki de olmaması gereken, yasak aşk.Ama olmuştu işte, hemde savaşın tam ortasında.Kırım türkleri ve okudukça sanki yaşıyormuşçasına tüylerimin diken diken olması, engel olamadım buna.Rusya ve sovyet rusyasına geçişin önemli tanığıydı yazarın dedesi.Ve yazar bunu akıcı bir biçimde aktardı okuyucuya.
Tarih sevmememe rağmen kitap beni sıkmadı, aksine ilk defa tarih içeren bir kitabı okumaktan memnundum.Sayfaları ardı ardına, merakla çeviriyordum.Ve kitabı bitirince içimde burukluk hissettim; böyle bitmemeliydi diye düşündüm.Ama böyle olmuştu işte...Çünkü bu gerçekti ve hayatın acımasızlığını değiştiremezdik.Hayat bizi nereye savurursa oraya gidiyorduk, her zaman.Geçmişte de, şimdide, gelecekte de...Kader...
masumiyet ...
Sadece 5 yaşındaydı...Evet evet.Hayatın attığı o ilk tokatla daha beş yaşındayken karşılaşmıştı.Herşeyi kabullenmişti, ona biçilen kaderi olgunlukla karşılamıştı, belki de daha o yaşça çevresindeki herkesten olgundu.Hiçbir acı onu kaybetmenin verdiği acıyı vermemişti ona, defalarca öldüresiye dövülürken bile...Özlüyordu onu.Hemde...Hemde çok özlüyordu, dayanamıydu, ama elden ne gelirdi ki.Canı acıyordu, bilmiyorlardı, anlatamazdı.Söz vermişti ona.
Masumiyet...Yazar bu kelimeyi harfi harfine hakediyor.Başka ne denilebilirdi ki.Ben, bir kitabı okumaya başlamadan önce, kapağını incelerim, kapağında ne anlattığını, bana ne hissettirdiğini uzun uzun düşünüp yorumlamaya çalışırım.Şeker portakalı...Ve şimdi düşünüyorum da, yorumlarım bu kitap için ne kadar da basit kaldı.
Romanın her kesime hitap ettiğini söyleyebilirim; genç, yaşlı...Herkes mutlaka okumalı.İnanın bana; pişman olmayacaksınız.
Sanat yapma amacı güdülmeksizin yazılan gerçek bir hayat hikayesi...
Yazar, romanında kendi hayatını tüm çıplaklığıyla ; özeliyle , geneliyle , iyisiyle , kötüsüyle gözler önüne sermiş.Anlatılanların gerçek olduğunu bilmek ; biraz ürküntü yaratsada , okuyucu , elinden bırakamıyor bu romanı...Zaman zaman ağız dolusu güldüren , zaman zaman da hüngür hüngür ağlatan , insanları kendi hayatını düşünmeye yönelten güçlü bir atmosferi var.
Ben bu sayfaları çevirirken , hiç vazgeçmiycekmişim gibi hissettiğim sevdiklerime nasılda pamuk ipliğiyle bağlandığımı anladım.hayatın acımasızlığı yüzüme çarptıkça çarptı.Evet, çok etkilendim...Nasıl etkilendiğimi kardeşim de farketti ve kendisi de okumak istedi.Fakat izin vermedim.Çünkü bu roman derin anlamlar içerdiğinden ve bir takım nedenlerden dolayı 18 yaşından küçüklerin okumasını uygun bulmuyorum.
Ve ortalama 18 yaşını geçkin insanların okumasını tavsiye ediyorum...
