Sevcan Özçelik
@okuyandyt20
Kitaplarım; bana huzur veren dünyamdır…
Diyetisyen
Lisans
Denizli
14 Haziran 1986
14 okur puanı
Aralık 2022 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
416 syf.
5/10 puan verdi
·
47 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Leyla’nın Evi
“Sevgili kızım Leyla” diye başlıyordu mektup. Büyük Hanım’ın işlek el yazısıyla yazılmıştı. Yusuf mektubu sonuna kadar gözlerinden yaşlar akarak okudu, hatta gözyaşları mektuba da damladı…
Sayfa 270 - Doğan KitapKitabı okudu
Kardeşimin Hikayesi
“Hayır” dedi, “uyumak istemiyorum.”
Bu sözleri söyler söylemez başı yavaşça yastığa doğru kaydı, soluk alışı değişti, yüzüne bir huzur ifadesi yerleşti, derin bir uykuya daldı. O gece de bir süre daha oturdum başucunda. Huzurlu uykusunu izledim. Onun derin uykusunu izlemek beni sakinleştiriyordu, onunla birlikte ben de dinleniyordum.
Sayfa 197 - Doğan KitapKitabı okudu
Mutluluk
“Tenine sinmiş portakal çiçeklerinin kokusunu gittiği yere taşıyarak, kumlu yolda, kıyıyı yalayan dalgaların yanından yürümeye başladı. Tek başına, korkusuz ve özgür!”
Sayfa 375 - Doğan KitapKitabı okudu
Serenad
“Yanımda olmanı istiyorum diyemediğim için bu yağmur içimi ıslatıyor dediğimi nasıl anlamaz? Düpedüz, sarıl bana dedikten sonra, sarılmanın ne anlamı kalır!”
Sayfa 15 - Doğan KitapKitabı okudu
Tutsak Güneş
“Dönüşüm ne zaman olurdu, şu anda bilmiyorum. Belli ki savaş yüzünden bir süre uçuşlar aksayacaktı. Ülkeme döndüğümde, neyle karşılaşacaktım onu da bilmiyordum. Ama bildiğim bir şey vardı, ben bilim insanıydım, ateşle hayatın aynı sistemle çalıştığını, her ikisinin de ancak doğru şartlar oluştuğunda, var olacağını bilirdim. Küllerden doğmanın mümkün olduğunu da…”
Sayfa 440 - EverestKitabı okudu
Son
“Sen şimdi benim iyiliğim için arkamdan iş çevirmeden uslu uslu otur, sadece benden haber bekle, benim için dua et ve bütün kalbinle dile ki anneanne, önümdeki yolculuk benim son durağım, Şangay’a kaçırılma nedenimse ömrümün son kördüğümü olsun!”
Sayfa 301 - EverestKitabı okudu
Kördüğüm
“Esra Hanım, benim bir toplantıya girmem lazım. İstanbul dışında geçireceğiniz süreyi de kafanıza takmayın, düğüm çözüldüğünde döneceksiniz.”
“Ne düğümü?”
“Kördüğüm!”
Sayfa 281 - EverestKitabı okudu
Handan
“Handan’ın dudaklarının kenarında anlattıklarımı küçümsediğini belirten bir gülüş var. Sinirime dokunuyor.”
Sayfa 231 - EverestKitabı okudu
Dönüş
“Üzerime uçak battaniyesini örttüm. Battaniyenin ucunu kafama kadar çektim, kendimi başıma gelebilecek başka kötülüklerden, felaketlerden korunmak ister gibi.
Dalmışım.”
Sayfa 286 - Remzi KitabeviKitabı okudu
Gizli Anların Yolcusu
“Bora’nın ölüm kararı, ışıklarda durdurduğum taksiden inerken tesadüfen beni gördüğü an alınmıştı. Madem Bora’nın karanlığındaki ışıktım ben, benim aydınlattığım yolda kendi sonuna yürümüştü. Bora’nın katili olmayabilirdim ama eceli kesin bendim!”
Sayfa 426 - EverestKitabı okudu
Füreya
“Ve şimdi Füreya, bu evlilikle, her gün onu görebilme, ona yakın olabilme fırsatını yakalayacaktı. Ondan feyz alacaktı. O kadar heveslenip de Bursa’da yapamadığı çalışmalarını, Cumhuriyet’in eğitim ordusuna katılarak, Ankara’da yapacaktı. Belki de kader, içinden fışkıran enerjiyi kanalize etmesi için, yolunu Bursa’dan Ankara’ya doğru bilhassa saptırmıştı.”
Sayfa 164 - EverestKitabı okudu
Sızı
“Teşekkürler hayat!
Tüm olumsuzluklarına, çektirdiğin tüm acılara karşın, elimden sımsıkı tuttuğun için.
Teşekkürler!
Yarattığın sızıların üzerine sağaltıcı merhemini de sürdüğün için…”
Sayfa 166 - Doğan KitapKitabı okudu
İz
“Şu yaşıma geldim, boyumca evladım var… Senin izini sürüyorum hâlâ! Uzun zamandır ara vermiştik oysa, kendi haline bırakmıştım seni. Ama öyle bir deprem yarattın ki gidişinle… kaldığımız yerden devam etmeye zorunlu kıldın beni.”
Sayfa 148 - Altın KitaplarKitabı okudu
En Son Yürekler Ölür
“Fırtınalar kopuyor Nehir’in içinde. Çelişkili uyaranlar arasında sıkışıp kalmış yüreği. Deniz’in kalbini başkasına sunmanın belli belirsiz pişmanlığı, biraz da suçluluğuyla, o kalbi toprağın karasına kaptırmayıp canlı tutabilmenin kıvancı ve buruk mutluluğu arasında gidip geliyor.”
Sayfa 257 - Altın KitaplarKitabı okudu
sonbahar
“Sonbaharı “hüzün mevsimi” olarak düşünmüşümdür hep. Yazla kış arasında hüzünlü bir köprü. Güzel yaşanmış bir şeyleri geride bırakmanın ince sızısı. Aydınlığa veda edip karanlık günleri bekleyiş…”
Sayfa 255 - Altın KitaplarKitabı okudu
