Diyebileceğim tek şey dünyayı çocuklar yönetsin. Kitabın sade,belirli yönde ilerleyen dili var ancak iletmek istediği tek bir mesaj var. Bu dünyanın toprağını hepimiz paylaşıyoruz ve bu dünyada herkese yetecek kadar her şey bulunmakta, ayrımcılık,ötekileştirme, birini birinden teni sırf siyah ya da beyaz diye ayırmanın hiç bir mantığı yok. İnsan sadece insan olabildiği kadar bu dünyada vardır.
Kitapta yazarın değindiği bir konu çok hoşuma gitti. Kimse kimseyle eşit değil diyor. Ve bu konuya sonuna kadar katılıyorum. Biri birinden daha zeki, biri şartları itibariyle daha zengin,biri daha torpilli, biri daha güçlü, biri daha yetenekli, bir kadın diğerlerinden daha güzel kek yapabilirdi. O yüzden kimse kimseyle eşit değildi.
Yani dünya acımasız ve adaletsiz bir yerdi...
Hiçbir zaman tam adalet ne sağlandı ne sağlanabilecek..
Ne kadar kızsam da ne kadar kabul edemesem de dünya denilen yer böyleydi. Yani velhasılı kelam çocuklar kadar saf, din,dil,ırk ayrımı yapılmayan, statü ayırımı yapılmayan çiçek gibi bir dünya diliyorum.
Ha bir de vicdan diliyorum, herkese yetecek kadar vicdan.