''Hayatımın en mutlu anı mıydı? Bilmiyor muydum?'' Keşke hayatımızın en mutlu anlarında bir kuş fısıldasa da,haberimiz olsa uzun uzun bıkmadan usanmadan yaşasak..
4 günde 580 sayfayı hunharca okudum.
Kelimelerle anlatamadığım farklı duygular yaşadım.Bir çok cümlenin başından sonunu tahmin edemedim,ters köşe oldum.Bu adam farklı bir dil kullanıyordu.Garipsediğim yerlerde oldu ama Nobel'in verdiği özgüven yada Orhan Pamuk tarzıydı bu.Belkide Türk edebiyatı,romancısı bayrağını ileriye taşımak,batıya kabul ettirmek için gerekliydi.Uzun lafın kısası aşk romanları okumayan ben,bu kadar hızlı tüketdiysem sayfaları, tecrübe edilmesi gerek Masumiyet Müzesi...Kitabı bana sevdiren diğer bir ayrıntı ise İstanbul'da İstiklal'e yakın bir sahaftan 2.el olarak eski bir basımını almamdı.Benden fazla solumuştu o havayı,sokakları,caddeleri. İstanbul'a ilk adımımı attığım da müzeyi de ziyaret edeceğim.Tavsiye ediyorum..
