Kimine göre ÜTPOPİK kimine göre DİSTOPİK bir dünya.
Hangisini tercih ederdiniz: özgür irade mi, şartlandırılmak mı? Özgür irade (ki varsa eğer!!! bunu başka bir incelemede detaylandırmak isterim) ile gerçeğimizle yüzleşip acısıyla tatlısıyla hayatı deneyimlemek mi; şartlandırılarak her şekilde mutlu olmak mı? Herkesin mutlu olduğu, kavga, şiddet ve kargaşanın olmadığı, harmoninin uyumun ve düzenin olduğu bir dünya mı; kargaşanın, savaşın, kan ve gözyaşının olduğu, hastalıkların, gelir adaletsizliklerinin yaşandığı, bir yandan iyinin ve kötünün birlikte yaşandığı bir dünya mı?
Hissetmek mi, hissetirilmek mi? Seçmeyi mi, seçileni mi isteriz? Sahip olup kaybetmek mi, yoksa hiç sahip olmamak mı? İnsan olmak mı, programlanmış robot olmak mı?
Bütün bunlara verdiğimiz cevaplar, aslında kim olduğumuzu ve hayattan ne beklediğimizi ortaya koymaktadır.
Kimimiz cesur yeni dünyanın kuluçka merkezlerinde üretilmiş bir vatandaşı olmayı, kimimiz bütün zorluklarıyla ayrık dünyayı tercih ederiz. Bazen varlığımın ağırlığı altında o kadar ezilmekteyim ki, cesur yeni dünyadaki gibi programlandırılmış olmayı ve sürekli mutlu olmayı tercih ederim. Bazen de mutsuzluğun ve acının da doğamızın gerçeği olduğu düşüncesiyle, insani duygularımı kaybetmediğim, bu benim seçimim diyebildiğim!!, yeri geldiğinde mutlu, yeri geldiğinde mutsuz olabilmeyi kabullendiğim bir dünya isterim.
Kimya ve biyolojiyi, sosyoloji ile birleştirip bu şekilde edebi bir eser ortaya koyan Aldous Huxley'i haddim olmayarak tebrik ediyorum.
