sekizinci oğul
@sekizinciogul
HAYAL KURAMAYANLAR İÇİN
HAZIR KURULMUS HAYALLER SİNEMASI
Ben yüreğini yitirmiş bu zamandan korkuyorum.
youtu.be/EyvaHFw1tPY
Lisans
92 okur puanı
Temmuz 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
"İnsanın cehennemi ihtiraslarının doymadığı yerde başlar."
"İnsan hayatın bir yerlerinde ölüyor aslında. Ruhuyla arasına yaşamak kadar uzun bir mesafe giriyor. Ölüyor insan ve yeniden diriliyor. Umut etmek için diriliyor, başlayabilmek için diriliyor, doğru dürüst bir tek cümle kurabilmek için diriliyor işte.
Sonra... Sonrası karanlık."
Tarih öğretmeni sordu "Ne zamandır okula gelmiyorsun? "
Çocuk dedi ki " Birinci Dünya Savaşı'ndan beri "
Okur Takip Önerileri
...
Uçurumun kenarındayım Hızır
Ben fakir en hakir bin taksir
Cahil cesaretimi alem tanır
Ateşten kalleşten
Mızrakla gürzden Dabbetülarzdan
Deccal'dan, yedi düvelden
Korku nedir bilmeyen ben
Tir tir titriyorum Gülce'den
Ödüm patlıyor Gülce'ye bakmaktan
Nutkum tutuluyor, ürperiyorum
Saniyeler gözlerimde birer can
Her saniyede bir can veriyorum
Uçurumun kenarındayım Hızır
Bir dilber kalesinin burcunda
Vazgeçilmez belaya nazır
Topuklarım boşluğun avcunda
Derin yar adımı çağırır
Kaldım parmaklarımın ucunda
Uçurumun kenarındayım Hızır
Hepimiz sahtekâr olduğumuz için birbirimize tahammül ederiz.
Fırçam ve renk renk boyalarım var. Alev alev dolanıyor içimi çizme isteği. Has olan çizmek değil, özlem. Bir yol çiziyorum, giderek daralan, perspektif bildiğimden değil, gözlem. Yollar uzakta daralıyorlar. Bunu uzun otobüs yolculuklarından biliyorum. bir kız çiziyorum yolun başına, eline bir çanta veriyorum, okula gitsin, okusun hasbam. uzun uzun saçlar çiziyorum, işi ne, tarasın yosmam. sonra resme bakıp basıyorum şarabı bardağın gözüne, bardağın gözünün tam neresi olduğunu çok iyi bilemeyerek. seviyoruz ya içmek gerekli. Kız çıkıp gidiyor resim kağıdından. Fırçalarımı kırıyorum, boyalarımı atıyorum galyan kuyularına. İçimdeki çizme isteği beni bir ressama curo edip basıyorum bardağı şarabın gözüne. Bardağın gözü olmaz, çekmece mi bu. Çekmecenin gözünün de bir şey gördüğü söylenemez. Kendin yarat dertleri, kendin üzül. Delikanlı bir felsefe.
"Son sürat sana doğru koşarken beni vurdular
Sen vurdun demiyorum ama beni vurdular"
Sen şimdi sabrımın taşını yuvarlarsın
uzatırım saçları, tırnakları, anları
beklesem büyür müsün sen çocuk?
ırmaklar genişliyor, dallanıp
budaklanıyor ağaç…
...
Sen şimdi sabrımın taşını yuvarlarsın
bir yeti değil mi aradığımız ortak?
yangınlara alışma(!) , eğimler seni bilsin(!)
ilk tılsıma vurulmuşuz seninle ikimiz
yağmura şaşıyorum hala bak
senelerdir yağıyor halbuki…
“Bir çift gam çiçeğidir sanki gözlerin;
Öyle içli, öyle yumuşak, öyle derin.”
"Bir avuç kelime kıtaları birbirinden ayırır"
"Gidersen yıkılır bu kent kuşlar da ölür
Bir tufan olurum sustuğun her yerde ..."
Öyle bir çığlık atsam ki dünya çatlasa! Altı milyar insan sağır olsa! Tanrı sağır olsa! Ben sağır olsam! Kör olsam! Görmesem hayatı! Bitse her şey...
Gecenin içine gömüldükçe insanın önce ödü kopuyor, ama yine de merakı ağır basıyor, öyle olunca da derin sulardan bir türlü ayrılamıyor.
Yaşayarak intihar etmeyi seçenlere yardım edilemez.
Görüntü kime aittir? Görünen kişiye mi, yoksa gören, algılayan kişiye mi?
