Yeni yazarlara destek, hele ki arkadaşınızsa kaçınılmaz oluyor. Kalemini, şiirsel dilini iyi bildiğim arkadaşımdan şahane bir polisiye roman duruyor karşınızda. Konu ve anlatım heyecanı dorukta tutmayı başarmış. Zaten cinayet ve çözülmesi serüvenini okurken sıkılmak nadir görülür ama bu kitaba dair beğeni ve takdirimi kazanan, önemli gördüğüm bir kaç noktadan bahsetmek istiyorum. Alt metinleri öylesine gerçek ve etkileyici ki, okurken kitabı kapatıp dakikalarca düşündüğüm çok an yaşadım. Yoksulluk, İstanbul sokakları ve şehrin görmekten kaçındığımız yüzü, bürokrasinin nasıl işlediği, işlerken sebebiyet verdikleri, insanın hayatında değer verdikleri, acıları, yalnızlıkları, enkazları... insanı insan yapan neredeyse her şeyi bir polisiye kurgusunda toplamak çok yakışmış. Tüm bunların yanında mesleğimi de ilgilendiren medyanın işleyişi ve gazeteci tutumları da paragraflarda karşıma çıkan detaylardandı. Kitabın ana karakteri olan başkomiser Kemal'in şahane monologlarından birinde değindiği medyatik tavır, kişilerin haberin öznesi olmaları olgusuydu ki Doğukan bunu çok güzel anlatmış. Eğer bir haberin öznesi sokakta gördüğümüz biriyse ya suçu işleyen ya da kurban giden olur... Bu çirkin gerçeği çok iyi alıyorsunuz kitaptan...
Okurken gurur duyduğum ve sonuna kadar sıkılmadan, severek okuduğum bir kitabı, arkadaşımın kalminden okumuş olmanın mutluluğu içindeyim. Emeğine, kalemine sağlık Doğukan Yaşin. Biz okuyucularını diğer eserlerin için fazla bekletme! :)
