Burada deniz bitiyor
ve yok benim gidecek bir
yerim
martılar
dönüyorlar.
burda deniz bitiyor
Sonunda insanlar ve martılar arasında bir uyum kurulmuş, bu yaban kuşlar ile hayattan kaçan münzevi insanlar sessiz bir sözleşmeyle yaşam alanlarını birbirine karıştırmama konusunda anlaştık.
Sayfa 20Kitabı okudu
Parmaklıklar Ardında 'Son Kuşlar'
edebiyathaberleri.com/haber/996/parma...
Sen hayatına son vermek istemiyorsun, acını dindirmek istiyorsun. Şu an hissettiğin acını, gece birlikte uyuyup sabah birlikte uyandığın acını. Belki etrafındaki kimse bunu anlamıyor ama ben anlıyorum, inan bana.
Sayfa 39Kitabı okudu
''çıt'' ın nasıl bir şey olduğunu henüz bilmiyordum.içimden öyle geliyordu.
başka bir son düşünemiyordum.
böyle olmasını istemezdim ama hep olurdu.dünyanın bütün kızılderilileri yenilir, spartaküs kaybeder, gün batarken sararır, kuşlar döner, sadri alışık denilen hergele her filminde ağlardı. o ağladıkça ben de ağlardım.nedenimi bilmez ağlardım.ağladıkça sadri'ye kıl kapar gıcık olurdum.üçüncü şahıs olarak kalışına, hep gidici kadınları sevişine, bu gidiciliklerin bir mecburiyet gibi duruşuna, sadri'nin bu mecburiyetlere , giden kişinin özgürlüğü olarak bakıp ona ihanet etmemek için kendine ihanet edişine...
"Kuşlar gibi uçmayı, balıklar gibi yüzmeyi öğrendik,
ancak kardeşçe yaşamayı unuttuk."
-Martin Luther King
İnsanoğlu savaşlara son vermelidir.
Yoksa savaşlar insanoğluna son verecektir.
1 Eylül Dünya Barış Günümüz Kutlu Olsun...
Bizim Ada, uçakların, üstünden geçtikleri bir yol güzergahı olmalı ki, hep ya üstümden ya solumdan geçip gidiyorlar. Kedi sustu. Köpeğim gözünü kapadı. Karga sesleri geliyor şimdi de. Vaktiyle bu Ada’ ya bu zamanda kuşlar uğrardı. Cıvıl cıvıl öterlerdi. Küme küme bir ötekine konarlardı. İki senedir gelmiyorlar. Belki geliyorlar da ben farkına varmıyorum..
Sayfa 3Kitabı okudu
Bu gün deniz, yüz veren bir anne gibidir. Bu kadar etmemeli, bu kadar yüz vermemeli, bu kadar ışıklı, bu kadar sakin, bu kadar lastik çizme gibi pırıl pırıl olmamalı deniz. Bunun yarını var. Dalga, kırık cam gibi keskin ve soğuk vurduğu zaman olacak, o canavar şu baştan girip kıçtan çıkacak
Sayfa 68Kitabı okudu
Balığa çıkacak olsam, ‘’Koca evi barkı var. Ne bok yemeye balığa çıkar? Deli midir nedir? Pay da almaz’’ diyeceklerdi. ’’Baba fırını has çıkaran enayi, çalışmıyor, bereket ki anası var. yoksa satar savar sürünür’’ diyeceklerdi. Hiçbir zaman yeniden damla damla, dakikaları duya duya, sıkıla paylaya! Rüzgarı, balığı, denizi, ağı seve seve, ölümü beklediğimi bilemeyeceklerdi.
Sayfa 70Kitabı okudu
Bugünlerde bir akşam, şehrin aynalı gazinosuna ve aynaların içine
Selim-i salis gibi oturacağım.
Önümde rakı... dışarıda akşam. akıntı, kayıklar ve gelip geçen...
Meyhanenin kapısından, iki elini gözüne siper edip bakan birisi;
'' Bu herif aşık '' diyecek.
Saçları perişan, dudakları mürekkepli, hali bencileyin serseri bir kızı
Büyük bir
AŞK BİZE KÜSTÜ
Biz bu kentlere sığdık da,
bu kentler bize sığmadı Asiya;
ve bir çığlık gibi günlerin çarmıhında;
arttıkça yalnız, sustukça silik...
Ay ışığı gölgeleri büyüttü,
son kuşlar da vuruldular dağlarda.
Yakamozları söndü sahillerin, ışıkları evlerin;
çağın vebalı gövdesinde
bir hayalet gibi gölgemizde yalnızlık.
Yılmaz odabaşı
Napolyon'un son günlerinde hiç gülmediği söylenir. Ben gülmenin her şeye iyi geleceğine inanırım. Napolyon, biraz gülebilseydi, ülseri de tam iyileşmese bile azalırdı.
Sayfa 54Kitabı okudu
