Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Patrick Rothfuss
Patrick Rothfuss Yorumları ve İncelemeleri
Patrick Rothfuss yorumları ve incelemelerini, Patrick Rothfuss kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Patrick Rothfuss puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
736 syf.
10/10 puan verdi
Rüzgarın Adı. Kvothe ile tanışmadıysanız tanışın diyorum. SPOİLER İÇERECEKTİR. LÜTFEN ONA GÖRE OKUYUN!
Bir hancı var, KOTE. Hikaye onun tarafından aktarılırken iki farklı zamanda okuyoruz. Birisi yerleşik hayata geçen KOTE, diğeri çocuk KVOTHE. Hancı Kote elini eteğini her şeyden çekmiş, bana dokunmayan yılan bin yaşasın modunda kendisini lanetli
Şimdiye kadar okuduğum EN İYİ Fantastik seri!
Hangi kelimelerle anlatsam bilemiyorum. Sayfa sayısı puntosu göz korkutmasın, kıyamadığım için yavaş yavaş okudum.
Ah ki ne ah bu yazar bozuntusu Patrick Rotfuss, serinin son kitabını 8 yıldır yazmıyor.
En içten küfürlerimi sunuyorum!
Kitap öyle bir yerde bitti ki, kolum kanadım kırıldı.
Geçen sene rüzgarın adını bitirdikten sonra kendimi okumamak için bu zamana kadar tuttum, bitince arkası olmadığı için dayanamayacağımı bildiğimden.
Ama böyle bir kurgu, böyle bir evren yok.
Kvothe benim için çok özel çok başka bir karakter.
Hangi kitabı okursam okuyayım, artık hiç lezzet alabileceğimi sanmıyorum.
Tek tesellim Zaman Çarkı serisine henüz başlamamış olmam.
Ayrıca Brandon Sanderson'ın Sissoylu serisi de bu seriyle kafa kafaya yarışır. Ama benim gözümde geçemedi henüz.
Fantastiğe başlamak için doğru bir seri değil ama ortalama okurlar için hiç bekletilmemesi gereken harika bir seri. Bayıldım Bayıldım Bayıldım.
İlk kitaba oranla daha fazla detay ve yeni karakterler vardı,Ademlere özellikle hayran oldum.
Keşke filmi olsa dizisi olsa.
Tez zamanda kıymetinin bilinmesi dileğiyle....
Önünde saygıyla eğiliyorum..
Rüzgarın Adını Arayan bir Edema Ruh
"Ama sözcük dediğin, bir ateşin resminden fazlası değildir. İsimse ateşin ta kendisidir. "
Sevdiğim kitaplara yorum yapmak daima zor olmuştur benim için. Onlara karşı objektif bakış açım kaybolmuş yerine duygusal bir bağ yerleşmiştir. Ama bu genelde bir seri bittikten sonra yaşadığım duygulardandır. Bu seri ise daha ilk kitaptan
Yoltaşı Hanı’nda Kvothe’nin maceralarına bu kitapla devam ediyoruz. İlk kitapta bir türlü sonuçlanamayan olaylara, bilinmeyen varlıklara bu kitapta cevap bulurum diye düşünüyordum fakat buna bin küsur sayfa da yeterli olmadı. Bu yüzden kitap, beklentimin biraz altında kaldı diyebilirim. Uzatılan, gereğinden fazla detaya boğan yerler vardı, sırf
Mükemmel bir fantastik kitap daha.. Aynı duyguları paylaştırıp, karakter sen gibi bizlere sıkmadan okutturan, bambaşka hisler yaşatan değerli yazara çok teşekkür ederim. :)
Kvote.. kendisine hayranlık uyandıran benim açımdan çok özel bir karakter. Şu an nasıl anlatsam da sizlere bu karakteri benim duyduğum hayranlığı yansıtırım diye düşünüyorum. :)
Günce denilince akla her gün yaptığı durumlar akla geliyor ama bu günce bambaşka. Yine karakterin kendisi kendi hayatını anlatıyor ama o sayfalar su misali akıyor. :)
Kvote, çok zeki bir karakter. Küçüklük zamanında bir gün bir olay yüzünden hayatı değişiyor. Mutlu olan Kvote öyle çok zorluklar içinde yaşamını sürdürüyor ki, sayfalar arasında karakteri çekip, "yalnız değilsin, her zaman ben olacağım yanında" demek geliyor. Ama başta da belirttiğim gibi aşırı zeki olduğu için bir şekilde kendisini üniversiteye kabul ettiriyor. Üstelik küçük yaşta. Oradaki aldığı dersler ile beyin tekniklerini geliştiriyor.
Kitapla ilgili spoi vermek istemiyorum. Sayfa sayısı önemsiz kalıyor. Kesinlikle tavsiyemdir. :)
Okumayı istediğim ve açıkçası merak da ettiğim bir novellaydı. Martin’in derlemelerinde yer alan, fakat telif hakları sebebiyle Türkçesine bir türlü kavuşamadığımız bir öykü.
The Lightning Tree, Bast’ın Yoltaşı dışında, Newarre’da neler yaptığını anlatıyor. Bast’ın muzipliklerini okuduğumuzu söyleyebilirim. Tabii sadece bu kadarıyla sınırlı değil. Rothfuss’un evreni hakkında da yeni detaylar öğreniyoruz.
Okuması keyifliydi. Dil olarak bu adamı kime benzetiyorum diye düşündüm okurken. Neil Gaiman fanı olduğum doğrudur. Fakat bir doğru daha var ki, o da Rothfuss’un kuduz gibi bir Gaiman fanı olması. Yazım stilleri ve sözcük seçimleri benziyor. Fakat Neil Gaiman’ın roman dili basitken, Rothfuss’un dili her zamanki gibi şiirsellik uğraşına düşmüş.
İngilizcemi bir türlü istediğim seviyeye çıkaramadım. Fakat inanın, The Lightning Tree okuma açısından beni umduğum kadar zorlamadı.
Okuyacaklar için söylemeliyim ki büyük bir beklentiniz olmamalı. Rothfuss bir şeyler anlatmayı çok seviyor. Sonuç önemli değil. En basit, en sade bir şeyi bile iyi anlatmak onun hobisi (bence).
Bana soracak olursanız, beğendim. Eğlenceli, muzip ve her zamanki gibi sırları olan bir Rothfuss anlatısıydı.
Öyle bir kitap düşünün ki bir sonraki sayfayı okumak için can atarken kitabın bitmemesi için satırları yavaşça okuyorsunuz. Elinize aldığınız 700 sayfalık kitap size yetmiyor. Kitap için ne kadar övgüler yazsam, kitabı biraz olsun anlatmaya çalışsam da yazacağım her kelime yetersiz kalacaktır. Kitabın o büyülü dünyasını anlamak için sayfaları çevirmeniz gerekecek.
Fantastik edebiyat sevenler için okuma listesinin en başına alınacak muhteşem bir eser.
Rüzgarın Adı'nı okuduğunuz süre boyunca hissedeceğiniz tek eksiklik Kvothe çaldığı lavtasının müziğini duyamamak olacaktır.
Türü fantastik-kurgu olan bu kitapta, ne ararsanız bulabilirsiniz. Macera-aksiyon yer yer kendini çok güzel gösterirken, öteki taraftan güzel bir aşk teması, fantastik ögeler, gerilim, gizem, şiirsellik derken kitabın bambaşkalığı içinde kayboluyorsunuz adeta. Bir kitabın size yaşatabileceği, yaşatması gereken tüm hisleri hakkını vererek
Yazar adayları okumasın :)
Kitabı okurken çeşitli duygular içerisindeydim.
Öncelikle hayranlık: Daha ilk cümlelerle beni kendine bağladı. Çevirilerde bulamadığım o edebi anlatımı, betimlemeleri ile tatlı tatlı kendine çekti. Karakterler ve diyaloglar en başından beri beni öyküye bağlarken, bu iki konudaki başarısından öylesine keyif alıyordum ki bazı zamanlar Patrick'in zekası gülümsememe sebep oldu. Zamanla kurgunun da altta kalır bir yanı olmadığını keşfettim. Bazı anlar okuyucuyla resmen oynuyor gibiydi. Böyle anlarda, okuma hızımın yavaşlığı yüzünden kendime küfrettiğim oldu :) Yarattığı dünya ise öyle geniş ve öyle derin hissettiriyor ki yaratıcılığı karşısında şaşırdım.
İkinci duygu ise kıskançlık ve umutsuzluk. Çıtayı öylesine yukarı çekiyor ki kendi taslaklarınıza bakıp iç geçirmenize sebep oluyor. Kötü kitaplar beni yazma konusunda daha çok teşvik ediyor :D
Sonuç olarak okuduğum en iyi fantastik kitaplardan biri. Kaldı ki bu şekilde, aksiyonu (kılıç, kalkan vs.) az fantastiklerden genelde haz etmem. Ama yukarıda saydığım ve sayamadığım bir çok alt başlıktaki kalitesiyle, üzerinde düşünmeden alıp okunacak bir kitap.
Not: Çeviri mükemmel.
184 syf.
10/10 puan verdi
Sessizliğin Müziği. Rüzgarın Adı ve Bilge Adamın Güncesi’ni okurken de beni en çok mutlu eden karakterin kitabı. Auri’nin. Bir karaktere ne kadar çok bağlanılabilirse o kadar bağlandım. Çok ama çok sevdim. Onun kendine has dünyasını, o dünyada yaşamasını… İsimsiz bir şekilde… Auri ismi nereden mi geliyor? Çünkü ona bu ismi Kvothe koydu. Bana göre
1142 syf.
10/10 puan verdi
Bilge Adamın Korkusu. Kvothe’nin yolculuğuna bu kitapla devam ediyoruz. Birincisine nazaran olaylar ve aksiyonlar bitmedi. Kitabı bu yönüyle daha çok sevdim. Bu kitapta aksiyonlar asla bitmiyor ve kendimizi bir Üniversite’de bir Severen’de bir Fey Diyarı’nda bir Ademre’de bir handa buluyoruz. Birinci kitaba çok durağan demiştim ama ikinci kitap
My Love
Bir kitapta ne ararız ki? Macera, akıcılık, canlı karakterler, hayal gücümüzün sınırlarını zorlayan mekanlar, çoğu bildiğimiz ama yazarın yeteneği sayesinde okumaktan kaçınmadığımız daha bir sürü şey. Ben de “Rüzgarın Adı”na böyle başlamıştım. Ama daha ikinci sayfasında farklı, beklenmedik şeyler olmaya başladı. Kahramanlar parıldayan kılıçlarını karanlık yaratıklara savurmuyorlardı, büyücüler ellerinden alevler saçmıyor, bir görev adına kıtaları baştan başa kateden kahramanlar çıkmıyordu ama bir dakika kahramanlar yine oradaydılar ve kılıca benzer bir şeyleri vardı; büyücüler, isimleri farklı da olsa ellerinden ateş çıkaracaklarının vaadi oradaydı, kıtaları baştan aşağı bir görev adına gezen kimse yoktu ama macera peşinde koşarken bir sürü değişik yer gözümüzün önünden geçiyordu. Her şey, beklenmedikti. Kvothe’nin Hikayesi ve birinci gün bittiğinde uzun süre etkisinden çıkamadım. Üçüncü kitap gelsin artık!!!!!!
Bazı kitapların kendi atmosferi vardır, okumaya başladığınız an o dünyanın içine girersiniz ve orada karakterle yaşamaya başlarsınız. O karakterlerin amacı amacınız, kederi kederiniz olur, kısacası karakter sanki sizmişsiniz gibi sizi etkiler. Okudukça sayfa sayfa ilerledikçe o dünyaya ait olup çıkarsınız ve o arık sizin bir parçanızdır. İşte Rüzgarın Adı da böyle bir kitaptı. Okurken hiç sıkılmıyorsunuz ve karşınıza her an bir sürpriz çıkabiliyor, kesin şöyle olur diye düşündüğünüz anda çok farklı bir şey oluyor.
Kvothe'yi çok sevdim, çok zeki, yetenekli ama çok şanslı olduğunu söyleyemem zekasını kullanışı ve olaylarla başa çıkış tarzı çok iyi. Spoiler vermeden yorum yapmak gerçekten çok zor neyse karakterleri çok başarılı buldum, normalde kız karakterleri pek sevmem biraz sinir bozucu oluyorlar ama Denna'yı sevdim, başarılı bir karakter.
Rüzgarın Adı'nda herkesin kendini bulabileceği bir yan var.
Patrick Rothfuss karakterleriyle, kurgusuyla ve anlatımıyla çok hoş bir kontrast oluşturmuş ve bizlere sunmuş e bize de okumak düşer. Kesinlikle çok iyi bir kitaptı.
Bilge Adamın Korkusunu okumak için çok sabırsızlanıyorum ama bitirip seriden ayrı kalmakta istemiyorum, arada kaldım.
Gizemler Gizemler
Kral Katili Güncesi serüvenimi şimdilik bitirmiş bulunmaktayım ve 3. kitabı bekleyenler kulübüne bir kişi daha eklendi.
Öncelikle hayatımda okuduğum en güzel kitaplardan biriydi, hatta en güzel kitaptı belki de. Çok dolu bir kitaptı; imalar üzerine imalar, teoriler üzerine teoriler var :D Yazar kitapta hissetmemizi istediği her şeyi eksiksiz bir şekilde hissettiriyor, kitapta heyecanı sürekli yukarılarda tutuyor -Alveron kısmı hariç.
Rüzgarın Adı'nı çok beğenmeme rağmen Bilge Adamın Korkusu'ndan daha çok keyif aldım açıkçası. Daha çok aksiyon var ve Kvothe'miz artık efsanelerdeki Kvothe haline dönüşüyor, bir shaedi bile var ve de kendine ait bir kılıcı. Kendi ününü bir örümceğin ağlarını örmesi gibi dikkatli bir şekilde ören Kvothe'mizin yıkılışını merak ediyorum ve tabii o kapının arkasını da. Kitap hakkında bir sürü teori var. Umarım çıkacak olan yeni kitap bizi fazlasıyla doyurur ve bu teorilere bir cevap verir. Haliax, Taborlin, Lanre...
"Unutma, her bilge adamın korktuğu üç şey vardır: fırtınalı bir deniz, aysız bir gece ve yumuşak başlı birinin öfkesi."
Herkese iyi okumalar!
“Öfkeniz geceleyin içinizi ısıtabilir ve incinmiş bir gurur sizi harikulade şeyler yapmaya teşvik edebilir.”
*SPOİ
Kitap baya uzun ama ben kısa bir inceleme bırakıp bu kitabı noktalayacağım. Şimdi öncelikle ilk 150/200 sayfası elimde süründü. Başlarda akmadı. Ama girişi çok sevdiğimi söyleyebilirim. Vahşi batı filmi izler gibi hissettim