Ve benim aklını kullanmayan insanlara karşı alerjim vardı.
Oysaki ben mutsuz olduğum için geceyi sevip sabahlarım.
Geceyi seven insanların daha mutsuz olduğunu keşfettiğimden beri sabahlamayı bırakmıştım.
O, yüksekten korkuyor ama baş döndürücü olmayı seviyor.
Yüksekten düşmek.
Ayaklarının yerden kesilmesi.
Ya da âşık olmak.
Veya birine güvenmek.
Bana kalırsa hepsi aynı şeydi.
Ve arıyorum, hiç kimsenin çabalamadığımı düşündüğü anlarda aslında öyle büyük savaşlar veriyorum ki o esnada yaşadığım kayıplardan canlı çıkamıyorum.
Bu çağın bana bir yaşam borcu kaldı.