Keziban Ortaç
@181805k
İhtimaller arasında en kötüsünü seçmek gibi bir maharetim var.
Sosyal çalışmacı
MAUN
71 okur puanı
Şubat 2024 tarihinde katıldı
Kaybettiği bir şeyi bulmayı çok istediği zaman, insan bazen öyle yapar. Bakar bir göremez, bomboştur baktığı yer; öyleyken yine de on beş kez bakar aynı yere.
Kaldırımlarda sağımdan solumdan geçip duran, telaşla koşturan, her zaman aceleci, asık suratlı, endişeli insanlara katlanamıyordum. Neden hep üzgün, hep endişeli, telaşlıydılar? Her zamanki hüzünlü öfkeleri (çünkü öfkelidirler, öfkelidirler, öfkelidirler) nedendir? Mutsuzluklarının suçu kimindir?
Kuvvetle tahmin ediyorum ki, benim basit varlığım, kâinatın uyumu için gerekli bir zerredir. Belki de artı veya eksi olarak bir işe yarıyor. Tıpkı günde bir milyon insanın ölümünün, dünyanın dengesi için bir ihtiyaç olduğu gibi; bu fedakÓArlık yapılmadıkça, dünya var olamaz, olsun!
Okur Takip Önerileri
Hem sonra, gerçekten mutsuz olabilir mi bir insan? Ah, mutlu olmaya gücüm varsa, hüzün ve felaketin ne anlamı olabilir? Biliyor musunuz, bir ağacın yanından geçeceksiniz, onu göreceksiniz ve mutlu olmayacaksınız ha, işte bunu aklım almaz! Sevdiğiniz bir insanla konuşacaksınız ve mutlu olmayacaksınız! Ah, anlatamıyorum... Kötü durumda bir insanın bile adım başı göreceği öylesine çok güzel şey varken mi mutlu olamayacaksınız? Bir çocuğa bakın, güneşin doğuşuna bakın, bir otun boy atışına bakın, sizi seven insanların gözlerinizin içine bakışına bakın.
Umut ve serüven yoktu artık. Ne dert, ne acı, ne hayal kırıklığı.. Yalnızca uçsuz bucaksız ölüm arzusu, aynı anda herşeyin sonsuza dek bittiğini görmek dileği..
