Enver Bilge
@1Bilge
Kitaplarla yaşıyor kitaplarda yaşıyorum..
Öğretmen
İstanbul
1639 okur puanı
Kasım 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bence bir insanı tanımanın bir tek yolu vardır, onu bitmiş kabul etmek. Onu artık yaşamıyor saymak. İnsan ancak böyle bakınca onu olduğu gibi, tamamlanmış olarak görebilir.
Kalbimin sesini dinledim. Yaşamanın ve ölmenin anlamını düşündüm.
Ama bizi başkalarının gözünde değişik kılan yeni durumlarda takındığımız tavır oluyor. Bakıyorsun mütevazı bir çiftçi birden başkan oluveriyor, o zaman, içinde bulunan gizli despotluk eğilimi bakıyorsun ortaya çıkmış.
Okur Takip Önerileri
Birisi acı çektiğinde, acısı sadece kendisine ait oluyor, hiç kimse o acıyı birazcık olsun dindiremiyordu.
Düşlerde her zaman saçma ve karmaşık bir şeyler vardır ve insan tüm gördüklerinin yalan olduğu duygusundan ve en güzel anda uyanacağı düşüncesinden hiçbir zaman tam olarak kurtulamaz. Düşlerde olanlar, hiçbir zaman üzerinde yabancı adamlardan oluşan bir ordunun ilerlediği bu çöl parçası kadar berrak ve gün gibi açık olmazdı.
Bilinmelidir ki cevaplar duyguyu tatmin etmek zorunda değildir.
Oysa insan, dünyada anlam dilenen bir yabancı gibi. Gerçek olmayan bir amaç anlam katmaktan da uzak oluyor.
İnsanlar, "şu nehri aştıktan sonra on kilometre daha gidince varırsın," diyeceklerdir. Ama buna karşılık yol hiç bitmeyecektir, günler gitgide daha da kısalacak, yol arkadaşları seyrekleşecek, camlarda hareketsiz, donuk, kafalarını sallayan suratlar görünecektir.
"İnsan alışıyor," diye yanıtladı Ortiz.
Zira koca bir metni henüz içeriğine hakim değilken çocukça bir söylemle çürüttüğünü zannetmek ahmaklara yakışan bir kibirdir. Zira ahmağın kibri tedbirsiz olur.
Cehalet kalınlaştıkça özgüveni artar.
Çünkü haksızlıklara karşı ayaklanmanın potansiyeli, şahsiyettir! Şahsiyetini bulmamışların, ezilmekten, ona buna köle olmaktan başka hiçbir meziyetleri yoktur. İşte bu gibilerin, Diyojen'in yaptığı gibi, ellerine bir fener alıp kaybolmuş şahsiyetlerini aramaya çıkmaları gerekir.
Sonra bunun ardından kalpleriniz yine katılaştı, taş gibi; hatta daha katı oldu. Çünkü taş vardır ki, içinden ırmaklar fışkırır. Taş vardır ki yarılır da içinden sular çıkar. Taş da vardır ki, Allah korkusuyla (yerinden kopup) düşer.
Allah'ım! Sen affedicisin, affetmeyi seversin, beni de affeyle!"
