Gündüzlerden sapan geceyi bilir,
Bilmeksizin tapan her şeyi bilir,
Bilen yapmaz yapan pek iyi bilir,
Erenler Yolu bu, varan nerede?
Gideyim arayayım; Yârân nerede?
Nasıl da içimizden bir kitap. Okurken her okuyanın "Evet evet tam da böyle bir ruh hali işte içinde bulunduğum durum." demişliği olmuştur muhakkak. Kendi içimizde yaşadığımız muallak tezat duyguları ne güzel süslemiş yazar kelimeleriyle. Her ne kadar ayrılık mektubu gibi gelse de herkes bunun dışında gündelik, kendiyle olan iletişiminden de parçalar bulmuştur. Ya da okuyacaklar için onlar da kendinden parçalar bulacaktır. Çünkü her zaman ne aynı insan olabilir ne de aynı duyguları ilelebet taşıyabiliriz. Yazarın bu durum hakkındaki tutumunu, kimi zaman naçizane diliyle kimi zaman gayet net betimlemesiyle görebiliyoruz kitapta. Şunu da eklemek istiyorum; şu hayatta hepimizin birer Osman'ı olmuştur ya da olacaktır. Hiçbirimiz bir pusula değiliz ve doğru insan da illa kuzey noktası olmayabilir. O yüzden yaşayabilir, yanabilir, veyahut da yanılabiliriz. Ama işin sonunda karşımızda mutlu olduğumuz bir manzarayı da görebilmeliyiz. Yazarın da dediği gibi "Duyguları çok fazla başıboş bırakırsan çeker giderler... Giderler ve dönüp arkalarına bakmazlar bile. Kendisine saygısı olan varlıklardır duygular. Yeteri kadar iyi değerlendirilmedikleri yerde durmaz, daha gerçek hissedecekleri bir yuva aramaya koyulurlar. İşin aslı buna da layıktırlar. " Bize de bu layıklığın farkına varmak düşüyor.
Herkese keyifli okumalar dilerim.
Duyguları çok fazla başıboş bırakırsan çeker giderler, ben bu olaydan bunu anladım. Giderler ve dönüp arkalarına bakmazlar bile. Kendisine saygısı olan varlıklardır duygular. Yeteri kadar iyi değerlendirilmedikleri yerde durmaz, daha gerçek hissedecekleri bir yuva aramaya koyulurlar. İşin aslı buna da layıktırlar.
Öyle işte. Hâlâ biraz soğuk geliyor ama battıkça alışıyorum. Kendimi boşa aldım bayırdan aşağı koşuyorum. Düşüyorum gibi görünüyor olabilir ama bakma aslında uçuyorum.
Elime bir avuç toprak tutuşturdular, "Al bak, bu hayat" dediler, şaştım kaldım. Şaşkın şaşkın duruyorum. Bir şeyi beklemezken ne yapılırmış tamamen unutmuşum, umarım bir vadede hatırlayıp kımıldayacağım Osman.