Çalış diyor, çalışıyorlar. Yat, kalk, otur, uyu diyor, bir dediğini iki etmiyorlardı. Küskün karanlıklarına da gittikçe gömülüyorlar, vurdumduymaz, hiçbir şeyle ilgilenmeden, gülmeden ağlamadan, öfkelenmeden, sevinmeden bir tuhaf havanın içinde yuvarlanıp gidiyorlardı. Umut ettikleri hiçbir şey yoktu. Umut edememenin boşluğundaydılar.
Sayfa 273Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Biz toplum olarak Soma'yı bir milat yapamaz, orada ölen canların hesabını hakkıyla soramaz isek ikinci Soma kazasında babalarını yitirecek çocuklara yeni masallar anlatmamız gerekecek.
Sayfa 89Kitabı okudu
