Utanç yoğunlaştıkça gücümüzden, dolayısıyla da kendimiz olarak aktif bir birey olarak harekete geçebilme kapasitemizden kaybediyoruz, kendi kendimizi kısıtlamamız, eylemimize ve gücümüze ket vurmamız artıyor.
"Yetişkinler de itaati büyümekle karıştırır kolaylıkla. Halbuki itaat, çocuğun en büyük ahlaksızlığıdır." Ahlakımız, kendimize sadık olmaktan geçer çünkü.
Dinden uzaklaştığında bile insan dine tabi kalır; bütün çabasıyla tanrı benzerleri yaratır ,sonrada benimser bunları ateşlilikle: İçindeki kurgu ihtiyacı, mitoloji ihtiyacı, apaçık gerçeğin ve gülünçlüğün üstesinden gelir.