Dostoyevski'nin okuduğum ilk kitabı.
Hayatımda ilk defa bir romanın içindeki kurgulanmış insanlara üzüldüm. Çok güzeldi, akıcı bir romandı.
•Dostoyevski romanında amaç sanki hikaye anlatmak değil de insanı anlatmak, insan ruhunun derinliklerine inmek, neyi ne için yaptığını yapabileceğini çözümlemek gibi geldi bana. Anlatımı çok güzeldi ve akıcıydı.
•Dostoyevski insan ruhunun, psikolojisini anlatmak için hikayeyi fon olarak kullanıyordu adeta. Her olay her hareket insanın türlü hallerini anlatmak, bir imgeye kavuşturmak, bir delile dayandırmak için kullanıyor.
•Anlatıcı, Edebiyatçı karakterimizin çevresiyle olan ilişkilerini anlatıyor. Çok sevdigi ama saklamak zorunda kaldığı aşkı, kimsesiz bir kıza duyduğu şefkati, aileler arası çatışmayı, ezilenleri, aşağılananları, hor görülenleri mükemmel bir tasvir ile kaleme almış.
" Etkileyici, Sarsıcı ve Gerçekçi bir roman "
