Bir karanlık geliyor yokluğunun ardından
Ne zaman güneş batsa bu son gecem diyorum
Vazgeç yalan dünyanın köhne saltanatından
Yetişir bunca keder, bunca elem diyorum
Ümit Yaşar Oğuzcan
Bir acıyı yaşarım ve zehrinden
çiçekler üretirim kömür karası
uçurum kadar bir yalnızlık
yaratırım kendime, atlarım
Anısı yoktur küçük rüzgârların
Ahmet Telli
Uğuldayan ve hep uğuldayan
bir orman kadar üşüyorum şimdi
yanlış rüzgârlar esiyor dallarımda
yanlış ve zehirli çiçekler açıyor
Kanımda kocaman gözleriyle bir çığlık
Ahmet Telli
Okur Takip Önerileri
A.K tekrar paylaştı.
"Ağlayarak yatağa giriyorum. O soğuk yalnızlığımın içine, soğuk, kirli... Ağlıyorum, ağlayarak soruyorum kendime:
- Ben bu insanları seviyor muyum?
Özden cevabımı ister misin?
- kızıyorum bu insanlara ben, kızıyorum...
Sevgim öylesine coşkun ki kızmaya dönmüş; olmaz ki, bu denli de olmaz ki..."
Ben bu korkuyu bir türlü yenemiyorum
Hiçbir kere içimden söküp de halledemiyorum
Denedim oysa defalarca yine denedim
Kurşun gibi göğsüme saplanmış çıkaramıyorum
Bahsetme kimselere, yaramızda kalsın
Sığmadık şehirlere, şiirlere taştık
Unutmadım yine, bi' büyüklük bende kaldı
Ah, kadehler kırıldılar sana bu gece
Saydım kaç gün oldu
Saydım kaç gece doldu
Saydım her gün aynı
Dön, dön istersen...
Ona ceketimi verme önerimi reddetti. Belki de onun dünyasında mevsim yazdı.
Veronika Ölmek İstiyor
