Hüzün taze tutar aşk yarasını. Yaramdan da hoşum, yârimden de.
Dünya dediğimiz bir hüzün gurbeti değil miydi zaten? Hüzün ki en çok yakışandı âşıklara. Yandık, yakıldık; ama hüzünden yana asla yakınmadık.
Gitmeliydim, karanlığı yara yara yaralarımı içimde uçurumlaştırarak.
Okur Takip Önerileri
Kaç aşk eleğinden geçmem lâzım yedi deryayı bir yudumda içebilmek için?
Buğday ot halindeyken bir işe yaramaz, onu değirmende ezmek gerekir, öğütmek gerekir ki iş yapabilsin. Tohum ekilmeden, toprağın altına gömülmeden ne işe yarar ki? İşte buğday gibi ezilmeye yardım eder. O şikâyetler, tohum gibi bazen yerin dibine sokar bizi; ama sonu hep güzeldir, çiçek açar her tohum gibi…
Şems'ten Mevlânâ'ya
— Benim senden başkasının sevgisine, dostluğuna ihtiyacım yok. Sen okyanussun, diğerleri çukurdaki çamurlu su birikintisi.
"Allah’ın rahmetine mazhar olanlar kurtulmuşlardır. Fakat lânetine uğramışlar tedaviye muhtaç hastalardır. İşte biz bu lânetlikleri rahmetlik yapmak için dünyaya geldik."
Sen, bu sevdaya doymuş hiçbir âşık gördün mü?
İçinde bulunduğu, yüzüp durduğu denize doymuş balık gördün mü?
Allah bir insanı senin elinle ayağa kaldıracaksa, sen nasıl elini uzatmazsın?
Senin aşkından bir yaprak öğreninceye kadar ilimden üç yüz yaprak unuttum.
Cehennemi görmeden, cenneti bilebilir mi insan?
“Aşk” diye tekrarladım, “Aşk ateşte yanmaktır.”
Şeytan, hayatınızı kolaylaştırıp, ömrünüzü uzatıyorum diye herkesi kandıran, boş vakitlerin tapınak şövalyesi… Herkesi dumansız ateşine çağıran ihtişamlı cüce. Ateşli kelimelerin şehvetli oyuncusu. İnsana emanet edilmiş olan cennet hayalini kıskanan ihtiraslı yılan. Aşkı bir türlü okuyamayan kör deccal.
Bilinçsizce yaşanan ahlâk, erdem değildir. Olsa olsa güdüsel taklitçiliktir.