Yaşıyoruz küçük dünyalarımızda hiç kimseye dokunmadan, oysa hayat dokunmak, sokulmak, sarılıp sevmek demekti. Çoktan kaybettik anlamını hayatın, yaşamak inat, yaşamak kibir, yaşamak hırs, yaşamak rekabet, yaşamak hınç, yaşamak zehirli sözlere sarıldıkça yok etti hevesleri. Tükenerek ve tüketerek yitirildi sevgi. Geriye ise nefrete sarılıp hayat yaşandı zannedildi. Ne büyük bir horgörmek kendini hayattan. Yazık!