Sen bana hiç gelmedin, ama bende senden hiç gidemedim. En acısı da ne biliyor musun? Gözümün önünde etimi kemiğimden sıyırdın,yine de vazgeçemedim senden. Ve yine de bilmiyorsun beni.Hiç bilmedin. Belki de hiç bilmeyeceksin.
Biz onunla iki yarım elmaydık,ama birleşmezdik çünkü o benim diğer yarımım değildi. Sanki yarım elamalarla donatılmış bir yere kapatılmıştık ve herkes eşini bulmuştu ama biz...
Gökyüzü aydınlık diye mi üzülüyorsunuz?Teninizi yakan güneşe gülümseyin. Çünkü karanlığın içindekileri bir kez gördüğünüzde, bir daha asla eskisi gibi olamazsınız.
Okur Takip Önerileri
Dokunmadan sevmek mümkünse,paralel evredeki ben kitabını yazmış olmalıydı.
Lâkin biz samimi siyahları severiz ,samimiyetsiz gökkuşaklarını değil.